ΑΠΟΨΕΙΣ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ STOXASTIS1963
Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2015
Η Ε.Ε Νοσεί..... Επιθανάτια;;; (Ερώτημα- Εκτίμηση)
Με αυτά που συμβαίνουν σήμερα οδηγείτε , κύριοι του Βορρά (Γερμανία με τους φανερούς και μη δορυφόρους) , με μαθηματική ακρίβεια , όπως προαναφέρθηκε , την Ευρωζώνη και ευρύτερα την Ε.Ε σε επιθανάτιο νόσο. Πρέπει να αντιληφθείτε , όσο είναι καιρός , ότι με την πολιτική της στοχοποίησης των χωρών που ακολουθείτε , με τα κουρέματα , την καραμπινάτη ληστεία των ομολόγων και των καταθέσεων των πολιτών , τα ανοίκεια και εκβιαστικά διλήμματα , που εκστομίζονται για να κάμψουν κάθε ικμάδα αντίστασης των απλών πολιτών , όπως επίσης και την διασπειρόμενη τρομοκρατία από τα φερέφωνα σας επίσημα και ανεπίσημα , τα οποία σιγοντάρονται από τους γηγενείς "νενέκους" και εφιάλτες του στόχου χώρας , φέρνετε την Ε.Ε σε μεγάλα μη αναστρέψιμα αδιέξοδα…
Διαπραγματεύεστε την ένταξη στους κόλπους της Ε.Ε άλλων κρατών , τα οποία απειλούν ασύστολα με πόλεμο άλλα κράτη μέλη και μάλιστα προσφάτως αμφισβητούν την ύπαρξη κράτους μέλους της Ε.Ε και εσείς κωφεύετε και συνεχίζετε τις διαπραγματεύσεις, ωσάν να μην συμβαίνει τίποτε το μεμπτό . Το αποτέλεσμα είναι άκρως απογοητευτικό και υποτιμητικό για την Ε.Ε , καθόσον δημιουργούνται ρήγματα ανασφάλειας για το κράτος μέλος , ενώ συγχρόνως ενθαρρύνεται και δίνονται δικαιώματα , ώστε ο απειλών να απειλεί με μεγαλύτερη επιθετικότητα το κράτος μέλος .
· Να τεθούν σε εφαρμογή με ειλικρίνεια και προς πάσα κατεύθυνση οι θεμελιώδεις αρχές της ισότητας και της αλληλεγγύης.
· Η κατοχύρωση και ο σαφής προσδιορισμός , ότι τα περιμετρικά σύνορα των όποιων κρατών μελών , αποτελούν οριστικά και αμετάκλητα σύνορα της Ε.Ε.
· Κοινή εξωτερική πολιτική.
· Κοινές ένοπλες δυνάμεις.
· Κεντρική και ενιαία οικονομική διαχείριση.
Με αυτές τις στέρεες βάσεις το όλο οικοδόμημα της Ε.Ε , θα καταστεί αξιόπιστο , συμπαγές και δυνατό , ενώ συγχρόνως θα εμπεδώσει την ασφάλεια και την πρόοδο των λαών του , όπως επίσης την σεβαστή παγκόσμια αποδοχή .
Τελειώνοντας το παρόν δημοσίευμα , επαναλαμβάνεται σε αυτούς , που πρέπει να το ακούσουν , για να αλλάξουν πολιτική, προτού η νόσος της Ε.Ε εξελιχθεί , σε ανίατο και επιθανάτιο , οπότε θα δρομολογηθεί ο χωρίς επιστροφή θάνατος της λαμπρής ιδέας των μεγάλων ανδρών της Ευρώπης , για την ένωση των κρατών της .
Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2015
Σαν να το είπε.... Χθες
Όταν η φύση έχει προικίσει με διορατικότητα κάποιους ανθρώπους , ώστε να βλέπουν τις μελλοντικές εξελίξεις των γεγονότων , βασιζόμενοι όμως πάντοτε , στην ανθρώπινη αντικειμενική λογική και κρίνοντας χωρίς υστεροβουλίες τα τεκταινόμενα , που προδικάζουν το μέλλον , έχουμε την αψεγάδιαστη επαλήθευση ...
Αρκεί να παραθέσουμε τα σημερινά τεκταινόμενα, με αυτά που ξεκάθαρα και με περίσσια αξιοσύνη αναφέρθηκε σε όλους τους ανθέλληνες....
Στις περιπτώσεις αυτές κατατάσσεται ο μεγάλος μας νομπελίστας Γεώργιος Σεφέρης.
Παρατίθεται η ομιλία του κατά την τελετή παραλαβής του βραβείου
ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑΣ. (πρίν 50 έτη) την 11- Δεκεμβρίου-1963
Σαν να το είπε χθες!!!!!
“Ἀνήκω σὲ µία χώρα µικρή”(Η ομιλία του Γιώργου Σεφέρη)
Εδώ και μήνες η Ελλάδα είναι στο πραιτώριο. Χλευάζεται και
Ομιλία του Γιώργου Σεφέρη κατά την τελετή παραλαβής του Βραβείου
Αρκεί να παραθέσουμε τα σημερινά τεκταινόμενα, με αυτά που ξεκάθαρα και με περίσσια αξιοσύνη αναφέρθηκε σε όλους τους ανθέλληνες....
Παρατίθεται η ομιλία του κατά την τελετή παραλαβής του βραβείου
ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑΣ. (πρίν 50 έτη) την 11- Δεκεμβρίου-1963
Σαν να το είπε χθες!!!!!
*****
Πριν Μιλήσεις, Άκου.
Πριν Γράψεις, Σκέψου.
Πριν Πληγώσεις, Νιώσε.
Πριν Μισήσεις, Αγάπησε.
Πριν τα Παρατήσεις, Προσπάθησε.
Μα Πριν Πεθάνεις, ΖΗΣΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!
“Ἀνήκω σὲ µία χώρα µικρή”(Η ομιλία του Γιώργου Σεφέρη)
Εδώ και μήνες η Ελλάδα είναι στο πραιτώριο. Χλευάζεται και
κατασυκοφαντείται. Αναίσχυντοι αργυραμοιβοί την παίζουν στα ζάρια.
Προσβάλλουν τους ανθρώπους της, αμφισβητούν την ιστορία της και τον
πολιτισμό της. Όποια εφημερίδα και να ανοίξεις, μας έχουν κατατάξει
στα «σκουπίδια». Μας θεωρούν ένα περιττό βάρος, από το οποίο
όλοι θέλουν να απαλλαγούν, αλλά δεν ξέρουν ακόμα πώς.
Ε, λοιπόν, η Ελλάδα δεν είναι για τα σκουπίδια!
Δεν είμαστε οι Έλληνες διεφθαρμένοι και τεμπέληδες. Χαβαλέδες ήμασταν
για πολύ καιρό. Βάλαμε τον αυτόματο πιλότο. Ένας φτωχός λαός, που
γνώρισε την αφθονία και παρασύρθηκε γιατί νόμισε πως θα κρατήσει για
πάντα. Πίστεψε και στα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» κάποιων
αδίστακτων πολιτικάντηδων. Για την ακρίβεια ίσως στην Ελλάδα υπάρχουν
λιγότεροι διεφθαρμένοι και τεμπέληδες απ’ ότι σε πολλές άλλες χώρες.
Και τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Είναι μια δύσκολη ώρα, αλλά δεν
ήρθε το τέλος.
Όμως, ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα το 15% του πληθυσμού της δεν ζει με κουπόνια.
Ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα, κάθε ελληνόπουλο έχει δωρεάν πρόσβαση στο
Πανεπιστήμιο.
Ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα έχουμε ένα, έστω ημιτελές, αλλά έχουμε σύστημα υγείας.
Ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα έχουμε ένα κράτος που έχει μια μεγάλη
περιουσία. Άλλα κράτη δεν έχουν τίποτα. Αυτήν βλέπουν και
ξερογλύφονται.
Ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα οι γονείς βοηθάνε τα παιδιά τους και εκείνα
τους γονείς τους.
Ευτυχώς, η μικρή και φτωχή Ελλάδα δεν ήταν απούσα από καμιά μεγάλη
μάχη για την ελευθερία. Και έδινε το είναι της, όταν οι άλλοι είχαν
ήδη παραδώσει και την ψυχή και το πνεύμα.
Ευτυχώς ακόμα, η Ελλάδα έχει μέλλον.
Έβλεπα εκείνα τα κορίτσια της Εθνικής Ομάδος Πόλο, να ανεβαίνουν στον
Όλυμπο, μες τη «φωλιά του Δράκου», και είπα , πως δεν χάθηκε η
ελπίδα. Υπάρχει ακόμα το μέταλλο του νικητή.
Η Ελλάδα έχει μέλλον, γιατί στη μακραίωνα ιστορία της κάθε μεγάλη ήττα
και καταστροφή, αντί να την αφανίσει, την ανάσταινε!
Γιατί τα γράφω αυτά; Μου τηλεφώνησαν κάποιοι «φίλοι» απ’ το εξωτερικό
και μας ….νεκρολογούσαν! Είναι απ’ τα κοράκια που έχουν στοιχηματίσει
στην πτώχευσή μας και ανησυχούν μήπως και χάσουν τα λεφτά τους! Και
βιάζονται! Τόσο πολύ θύμωσα που έκλεισα το τηλέφωνο. Ύστερα τους
έστειλα το κείμενο που ακολουθεί…
“Ἀνήκω σὲ µία χώρα µικρή.
Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο ἀγαθὸ παρὰ τ
ἀγώνα τοῦ λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου.
Εἶναι µικρὸς ὁ τόπος µας, ἀλλὰ ἡ παράδοσή του εἶναι τεράστια καὶ τὸ
πράγµα ποὺ τὴ χαρακτηρίζει εἶναι ὅτι µᾶς παραδόθηκε χωρὶς διακοπή.
Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα δὲν ἔπαψε ποτὲ της νὰ µιλιέται. Δέχτηκε τὶς
ἀλλοιώσεις ποὺ δέχεται καθετὶ ζωντανό, ἀλλὰ δὲν παρουσιάζει κανένα
χάσµα.
Ἄλλο χαρακτηριστικὸ αὐτῆς τῆς παράδοσης εἶναι ἡ ἀγάπη της γιὰ τὴν
ἀνθρωπιά, κανόνας της εἶναι ἡ δικαιοσύνη.
Στὴν ἀρχαία τραγωδία, τὴν ὀργανωµένη µὲ τόση ἀκρίβεια, ὁ ἄνθρωπος ποὺ
ξεπερνᾶ τὸ µέτρο, πρέπει νὰ τιµωρηθεῖ ἀπὸ τὶς Ἐρινύες.
Ὅσο γιὰ µένα συγκινοῦµαι παρατηρώντας πὼς ἡ συνείδηση τῆς δικαιοσύνης
εἶχε τόσο πολὺ διαποτίσει τὴν ἑλληνικὴ ψυχή, ὥστε νὰ γίνει κανόνας τοῦ
φυσικοῦ κόσµου.
Καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς διδασκάλους µου, τῶν ἀρχῶν τοῦ περασµένου αἰώνα,
γράφει: «… θὰ χαθοῦµε γιατί ἀδικήσαµε …».
Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἀγράµµατ
πέντε χρόνια τῆς ἡλικίας του. Ἀλλὰ στὴν Ἑλλάδα τῶν ἡµερῶν µας, ἡ
προφορικὴ παράδοση πηγαίνει µακριὰ στὰ περασµένα ὅσο καὶ ἡ γραπτή. Τὸ
ἴδιο καὶ ἡ ποίηση.
Εἶναι γιὰ µένα σηµαντικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Σου
καὶ τούτη τὴν ποίηση καὶ ὅλη τὴν ποίηση γενικά, ἀκόµη καὶ ὅταν
ἀναβρύζει ἀνάµεσα σ’ἕνα λαὸ περιορισµένο.
Γιατί πιστεύω πὼς τοῦτος ὁ σύγχρονος κόσµος ὅπου ζοῦµε, ὁ
τυρρανισµένος ἀπὸ τὸ φόβο καὶ τὴν ἀνησυχία, τὴ χρειάζεται τὴν ποίηση.
Ἡ ποίηση ἔχει τὶς ρίζες της στὴν ἀνθρώπινη ἀνάσα – καὶ τί θὰ
γινόµασταν ἂν ἡ πνοή µας λιγόστευε;
Εἶναι µία πράξη ἐµπιστοσύνης – κι ἕνας Θεὸς τὸ ξέρει ἂν τὰ δεινά µας
δὲν τὰ χρωστᾶµε στὴ στέρηση ἐµπιστοσύνης.
Παρατήρησαν, τὸν περασµένο χρόνο γύρω ἀπὸ τοῦτο τὸ τραπέζι, τὴν πολὺ
µεγάλη διαφορὰ ἀνάµεσα στὶς ἀνακαλύψεις τῆς σύγχρονης ἐπιστήµης καὶ
στὴ λογοτεχνία. παρατήρησαν πὼς ἀνάµεσα σ’ ἕνα ἀρχαῖο ἑλληνικὸ δράµα
καὶ ἕνα σηµερινό, ἡ διαφορὰ εἶναι λίγη. Ναί, ἡ συµπεριφορὰ τοῦ
ἀνθρώπου δὲ µοιάζει νὰ ἔχει ἀλλάξει βασικά. Καὶ πρέπει νὰ προσθέσω πὼς
νιώθει πάντα τὴν ἀνάγκη ν’ ἀκούσει τούτη τὴν ἀνθρώπινη φωνὴ ποὺ
ὀνοµάζουµε ποίηση. Αὐτὴ ἡ φωνὴ ποὺ κινδυνεύει νὰ σβήσει κάθε στιγµὴ ἀπὸ
στέρηση ἀγάπης καὶ ὁλοένα ξαναγεννιέται. Κυνηγηµένη, ξέρει ποὺ νὰ
’βρει καταφύγιο, ἀπαρνηµένη, ἔχει τὸ ἔνστικτο νὰ πάει νὰ ριζώσει στοὺς
πιὸ ἀπροσδόκητους τόπους. Γι’ αὐτὴ δὲν ὑπάρχουν µεγάλα καὶ µικρὰ µέρη
τοῦ κόσµου. Τὸ βασίλειό της εἶναι στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς
γῆς. Ἔχει τὴ χάρη ν’ ἀποφεύγει πάντα τὴ συνήθεια, αὐτὴ τὴ βιοµηχανία.
Χρωστῶ τὴν εὐγνωµοσύνη µου στὴ Σουηδικὴ Ἀκαδηµία ποὺ ἔνιωσε αὐτὰ τὰ
πράγµατα, ποὺ ἔνιωσε πὼς οἱ γλῶσσες, οἱ λεγόµενες περιορισµένης
χρήσης, δὲν πρέπει νὰ καταντοῦν φράχτες ὅπου πνίγεται ὁ παλµὸς τῆς
ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ποὺ ἔγινε ἕνας Ἄρειος Πάγος ἱκανός νὰ κρίνει µὲ
ἀλήθεια ἐπίσηµη τὴν ἄδικη µοίρα τῆς ζωῆς, γιὰ νὰ θυµηθῶ τὸν Σέλλεϋ,
τὸν ἐµπνευστή, καθώς µᾶς λένε, τοῦ Ἀλφρέδου Νοµπέλ, αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου
ποὺ µπόρεσε νὰ ἐξαγοράσει τὴν ἀναπόφευκτη βία µὲ τὴ µεγαλοσύνη τῆς
καρδιᾶς του.
Σ’ αὐτὸ τὸν κόσµο, ποὺ ὁλοένα στενεύει, ὁ καθένας µας χρειάζεται ὅλους
τούς ἄλλους. Πρέπει ν’ ἀναζητήσουµε τὸν ἄνθρωπο, ὅπου καὶ νὰ
βρίσκεται.
Ὅταν στὸ δρόµο τῆς Θήβας, ὁ Οἰδίπους συνάντησε τὴ Σφίγγα, κι αὐτὴ τοῦ
ἔθεσε τὸ αἴνιγµά της, ἡ ἀπόκρισή του ἦταν: ὁ ἄνθρωπος. Τούτη ἡ ἁπλὴ
λέξη χάλασε τὸ τέρας. Ἔχουµε πολλὰ τέρατα νὰ καταστρέψουµε. Ἂς
συλλογιστοῦµε τὴν ἀπόκριση τοῦ Οἰδίποδα.»
Ομιλία του Γιώργου Σεφέρη κατά την τελετή παραλαβής του Βραβείου
Νόμπελ Λογοτεχνίας, 11 Δεκεμβρίου 1963
Σαν να το είπε χθές!
Η ιδέα παρουσίασης του παρόντος είναι του συμμαθητή μου Σπύρου Κουρπούμπα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)