Μία εκτέλεση του τραγουδιού "Τα ψεύτικα τα λόγια σου τα μεγάλα", που έγραψαν (στίχοι Νίκος Γκάτσος και μουσική Σταύρος Ξαρχάκος).
Προφανώς το τραγούδι αναφέρεται στην προσφυγιά του 1922.
Προσωπικά το τραγούδι αυτό , μου παρέχει ακραία συναισθηματική φόρτιση, σαν γόνος προσφύγων.
Η μάνα μου και τα 5 αδέλφια της (2 αγόρια και 3 κορίτσια), ήλθαν στην Ελλάδα ορφανά... δίχως γονείς). Από την άλλη ο πατέρας μου και τα 4 αγόρια αδέλφια του με μία μάνα.
Οι δύο παππούδες μου... τον έναν, πατέρα της μάνας μου, τον σκότωσαν οι Τούρκοι προ του 1922 αντάρτης ον. Ο άλλος παππούς, δεν άντεξε τον ξεριζωμό και άφησε την τελευταία του πνοή στα χώματα, που γεννήθηκε, λίγο προ της αναχώρησης για την Ελλάδα.
Το τραγούδι αυτό έχει απόλυτο απήχηση και για την Κύπρο το 1974.
Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα, της ιταμής συμφωνίας, δανεισμού της χώρας το 2010, που υπογράφουμε και παραχωρούμε τα πάντα...
Ας ευχηθούμε όλοι μας και από βάθους καρδιάς, ότι θα αφυπνιστούν, τόσο οι νυν, 2017, όσο και οι μελλοντικοί διοικούντες την Ελλάδα μας, να μην ενδώσουν αμαχητί, στις ορέξεις των "φίλων" γειτόνων μας (Τουρκία-Αλβανία- ΠΓΔΜ).
Ο Έλληνας ήταν πάντα αγωνιστής για το δίκιο του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου