7η ΣΥΝΕΧΕΙΑ (Τι Πρέπει να Γνωρίζουμε

Όπως αναφέρθηκε στις  4-3-2017 στην αρχική δημοσίευση (Τι Πρέπει να Γνωρίζουμε), ακολουθούν οι επόμενες συνέχειες. 
θα υπενθυμίζονται, με κάθε νέα δημοσιοποίηση, οι προηγούμενες.

1. Αρχική.  "Τι πρέπει να γνωρίζουμε".        4-3-2017
2.  1η  συνέχεια  ....................................         5-3-2017

3.  2η  συνέχεια........................ .............         6-3-2017
4.  3η  συνέχεια......................................         7-3-2017
5.  4η  συνέχεια .....................................         8-3-2017
6.  5η  συνέχεια......................................          9-3-2017
7.  6η  συνέχεια......................................        10-3-2017

8.  7η  συνέχεια......................................        11-3-2017

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε΄

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΞΗΡΑΣ

(ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΤΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΧΑΓΗΣ 1907)

Ημερομηνία Υπογραφής :

18 Οκτωβρίου 1907 στη Χάγη. Τέθηκε σε ισχύ στις 26 Ιανουαρίου 1910.

Συμβαλλόμενα Μέρη :

37 κράτη.

Σκοπός :

Η κωδικοποίηση κανόνων διεθνούς εθιμικού δικαίου σχετικά με την διεξαγωγή πολέμου στην ξηρά.

Κυριότερα ΄Αρθρα :

΄Αρθρο 22 : «Το δικαίωμα των εμπολέμων να χρησιμοποιούν μεθόδους τραυματισμών του εχθρού δεν είναι απεριόριστο».

΄Αρθρο 23 : «Επιπρόσθετα με τις απαγορεύσεις που επιβάλλουν ειδικές συμβάσεις, είναι απαγορευμένο: 

α. Να χρησιμοποιείται δηλητήριο ή δηλητηριώδη όπλα.

β. Να φονεύονται ή τραυματίζονται με τεχνάσματα άτομα ανήκοντα στο εχθρικό κράτος ή στρατό. 

γ. Να φονεύεται ή τραυματίζεται ο αντίπαλος που έχει παραδοθεί, έχει καταθέσει τα όπλα του, και δεν διαθέτει πλέον μέσα αμύνης.

δ. Να δηλώνεται ότι δεν θα δοθεί κατάλυμα.

ε. Να χρησιμοποιούνται όπλα, μέθοδοι και υλικό για τον σκοπό του βασανισμού.

στ. Να γίνεται άκαιρη χρήση σημαίας για ανακωχή, της εθνικής σημαίας ή στρατιωτικών διακριτικών και στολής του αντιπάλου, όπως επίσης και των διακριτικών της συνθήκης της Γενεύης.

ζ. Να καταστρέφεται ή καταλαμβάνεται η περιουσία του αντιπάλου, εκτός των περιπτώσεων που αυτό επιβάλλεται από τις ανάγκες του πολέμου».

΄Αρθρο 25 : «Η επίθεση ή βομβαρδισμός με οποιαδήποτε μέσα, πόλεων, χωρίων, κατοικιών και κτιρίων που είναι ανυπεράσπιστα, απαγορεύεται».

΄Αρθρο 27 : «Πρέπει να λαμβάνονται όλα τα αναγκαία μέτρα να εξαιρούνται ει δυνατόν από τους βομβαρδισμούς και τις καταλήψεις κτίρια που αφορούν θρησκεία, τέχνη, επιστήμη, ιστορικά μνημεία, ξενοδοχεία, και μέρη όπου ασθενείς και τραυματίες είναι συγκεντρωμένοι, με την προϋπόθεση ότι δεν χρησιμοποιούνται για στρατιωτικούς σκοπούς».

΄Αρθρο 28 : «Η λεηλασία μιας πόλεως ή περιοχής, ακόμη και αν καταλαμβάνεται με έφοδο, απαγορεύεται».

Παρατήρηση

Τέσσερα κράτη του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία και η Τουρκία, αν και δεν υπέγραψαν την σύμβαση Χάγης το 1907, υπέγραψαν ενωρίτερον την σύμβαση Χάγης του 1899, με τους ίδιους όρους. Σε κάθε περίπτωση , όπως αναγνωρίσθηκε και από το Διεθνές Δικαστήριο της Νυρεμβέργης το 1946, η Σύμβαση Χάγης είναι γενικά αποδεκτή σαν Εθιμικός Διεθνής Νόμος.

 

ΟΥΔΕΤΕΡΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΞΗΡΑΣ

(ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΤΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΧΑΓΗΣ 1907)

Ημερομηνία Υπογραφής :

18 Οκτωβρίου 1907 στη Χάγη. ΄Αρχισε να ισχύει στις 26 Ιανουαρίου 1910.

Συμβαλλόμενα Μέρη :

34 Κράτη.

Σκοπός :

Καθιερώνει δικαιώματα και υποχρεώσεις ουδέτερων κρατών στη περίοδο πολέμου ξηράς.

Κυριότερα ΄Αρθρα :

΄Αρθρο 1 : «Το έδαφος των ουδέτερων κρατών είναι απαραβίαστο».

΄Αρθρο 2 : «Οι εμπόλεμοι απαγορεύεται να κινούν τμήματα και φάλαγγες ή πυρομαχικά ή εφόδια και υλικά διαμέσου του εδάφους μιάς ουδέτερης χώρας».

΄Αρθρο 3 : «Οι εμπόλεμοι επίσης απαγορεύεται :

α. Να ανεγείρουν στο έδαφος ενός ουδέτερου κράτους ασύρματο σταθμό τηλεγραφίας ή κάθε συσκευή για τον σκοπό της επικοινωνίας με τους εμπόλεμους στην ξηρά ή τη θάλασσα.

β. Να χρησιμοποιούν κάθε εγκατάσταση αυτού του είδους που εγκαταστάθηκε πριν από το πόλεμο στο έδαφος μιάς ουδέτερης χώρας, για καθαρά στρατιωτικούς σκοπούς».

΄Αρθρο 5 : « Ένα ουδέτερο κράτος δεν πρέπει να επιτρέπει ενέργειες των άρθρων 2 και 4 να λαμβάνουν χώρα στο έδαφός του».

΄Αρθρο 10 : «Η πράξη ενός ουδέτερου κράτους να ανθίσταται, ακόμη και με τη χρήση βίας, σε προσπάθειες παραβίασης της ουδετερότητάς του, δεν θεωρείται εχθρική πράξη».

΄Αρθρο 11 : «΄Ενα ουδέτερο κράτος που δέχεται στο έδαφός του τμήματα στρατού που ανήκουν σε εμπόλεμα κράτη, πρέπει να τα περιορίσει όσον το δυνατό σε μεγαλύτερη απόσταση από το θέατρο των επιχειρήσεων». 

Παρατήρηση

Οι όροι της παραπάνω σύμβασης θεωρούνται γενικά σαν Διεθνής Εθιμικός Νόμος.

 ΣΤΡΩΣΗ ΝΑΡΚΩΝ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

(ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΤΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΧΑΓΗΣ 1907)

Ημερομηνία Υπογραφής :

18 Οκτωβρίου 1907 στη Χάγη. ΄Αρχισε να ισχύει στις 26 Ιανουαρίου 1910.

Συμβαλλόμενα Μέρη :

27 Κράτη.

Σκοπός :

Ρυθμίζει τη χρήση των αυτόματων ναρκών θαλάσσης με σκοπό να εξασφαλίσει όσο τούτο είναι δυνατόν, την ασφάλεια της ειρηνικής ναυσιπλοίας.

Κυριότερα ΄Αρθρα : 

΄Αρθρο 1 : «Απαγορεύονται :

α. Η στρώση χωρίς αγκύρωση ναρκών αυτόματης έκρηξης δι’ επαφής, εκτός αν έχει κανονισθεί έτσι ώστε να είναι ακίνδυνες μία ώρα μετά την βύθισή τους.

β. Η στρώση των ανωτέρω ναρκών σε τρόπο ώστε να μη γίνονται ακίνδυνες όταν απελευθερώνονται από τα σχοινία αντιστήριξής τους.

γ. Η χρήση τορπιλών που δεν γίνονται αβλαβείς, όταν χαθεί η σηματοδοσία τους».

΄Αρθρο 2 : «Απαγορεύεται η στρώση ναρκών αυτόματης έκρηξης δι’ επαφής στα λιμάνια και στην ακτή του αντίπαλου , με μόνο σκοπό τις ζημιές εμπορικών πλοίων».

΄Αρθρο 3 : «΄Οταν χρησιμοποιούνται αγκυρωμένες νάρκες αυτόματης έκρηξης, πρέπει να λαμβάνονται προστατευτικά και προειδοποιητικά μέτρα για τα εμπορικά πλοία. Οι εμπόλεμοι αναλαμβάνουν να κάνουν τα πάντα, ώστε οι νάρκες να γίνονται ακίνδυνες σε περιορισμένο χρονικό διάστημα και αν παύσουν οι νάρκες να είναι υπό επιτήρηση για το χρόνο που το στρατιωτικό σχέδιο επιβάλλει, πρέπει να ειδοποιούνται οι ιδιοκτήτες των πλοίων και οι ξένες κυβερνήσεις με την διπλωματική οδό».

Αρθρο 5 : «Με τη λήξη του πολέμου οι εμπόλεμοι αναλαμβάνουν να λάβουν μέτρα για την απομάκρυνση των ναρκών που έχουν στρώσει, κάθε κράτος τις δικές του».

Παρατήρηση 

Αν και η Σύμβαση Χάγης χρονολογείται από το 1907, είναι η μόνη διεθνής συμφωνία που αφορά τη χρήση ναρκών και τορπιλών. Ο μόνος περιορισμός είναι ότι αναφέρεται μόνο στις νάρκες επαφής, και όχι στις σύγχρονης τεχνολογίας νάρκες βυθού, ήχου και μαγνητικές. Οι διεθνείς νομικοί ισχυρίζονται ότι τα αφορώντα στις νάρκες επαφής έχουν εφαρμογή και στις σύγχρονης τεχνολογίας. 

 ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΕΡΙΩΝ

ΚΑΙ ΒΑΚΤΗΡΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΠΟΛΕΜΟΥ

(ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΓΕΝΕΥΗΣ 1925)

Ημερομηνία Υπογραφής :

17 Ιουνίου 1925 στη Γενεύη. Τέθηκε σε εφαρμογή στις 8 Φεβρουαρίου 1928.

Συμβαλλόμενα Μέρη :

106 κράτη συν τα κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ.

Σκοπός : 

Επαναβεβαίωση του γενικού κανόνα για την μη χρήση δηλητηριωδών αερίων και επεκτείνει την απαγόρευση χρήσης βακτηριολογικών μεθόδων πολέμου.

Κυριότερα ΄Αρθρα :

Το Πρωτόκολλο : «Ενώ η χρήση στο πόλεμο ασφυξιογόνων δηλητηριωδών και άλλων αερίων ή ανάλογων υγρών υλικών ή συσκευών έχει καταδικασθεί από την κοινή γνώμη του πολιτισμένου κόσμου και ενώ η απαγόρευση τέτοιων χρήσεων έχει διακηρυχθεί σε Συμφωνίες στις οποίες η πλειοψηφία από τα κράτη είναι μέλη και προς το σκοπό όπως αυτή η απαγόρευση γίνει παγκόσμια δεκτή σαν μέρος διεθνούς νόμου που ενώνει την συνείδηση και την πρακτική των εθνών:  Τα συμβαλλόμενα μέρη, κατά το μέρος που δεν είναι μέρη σε Συμφωνίες που απαγορεύουν τέτοια χρήση, δέχονται αυτή την απαγόρευση, συμφωνούν να επεκτείνουν την απαγόρευση στη χρήση βακτηριολογικών μεθόδων πολέμου, και συμφωνούν να μείνουν ενωμένοι με τους όρους αυτής της διακήρυξης».

Επιφύλαξη (Γαλλίας) : «Το Πρωτόκολλο θα παύσει να αποτελεί υποχρέωση για την κυβέρνηση της Γαλλικής Δημοκρατίας απέναντι σε κάθε εχθρικό κράτος του οποίου οι ένοπλες δυνάμεις δεν σέβονται τις απαγορεύσεις που τίθενται από το Πρωτόκολλο αυτό».

Παρατήρηση 

Από τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ, το Βέλγιο, ο Καναδάς, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ολλανδία, η Πορτογαλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες διατύπωσαν επιφυλάξεις ανάλογες με αυτήν της Γαλλίας. Επομένως το Πρωτόκολλο Γενεύης 1925 δεν είναι μια απόλυτη απαγόρευση χρήσης τέτοιων όπλων, αλλά συμφωνία εναντίον της πρώτης τους χρήσης. Επιπρόσθετα υπάρχει ασυμφωνία ως προς την ερμηνεία του Πρωτοκόλλου. Οι ΗΠΑ έχουν δηλώσει ότι το Πρωτόκολλο δεν έχει εφαρμογή στα  δηλητηριώδη, χημικά φυτοφάρμακα, ή στα αέρια ελέγχου διαδηλωτών, αν και σαν εθνική πολιτική , η Αμερική έχει βάλει περιορισμούς στη χρήση τους στον πόλεμο. Κάτι παρόμοιο δήλωσε και η Μεγ. Βρετανία.  Τα βιολογικά όπλα, περιλαμβανομένων και των τοξικών, απαγορεύονται επίσης από την Σύμβαση του 1972 για την Απαγόρευση Ανάπτυξης, Παραγωγής και Εναποθήκευσης Βακτηριολογικών και Τοξικών ΄Οπλων.

 ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΩΝ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΤΗ ΜΑΧΗ

(ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΕΝΕΥΗΣ 12 ΑΥΓ. 1949)

Ημερομηνία Υπογραφής : 

12 Αυγούστου 1949 στη Γενεύη. ΄Αρχισε να εφαρμόζεται στις 21 Οκτ. 1950.

Συμβαλλόμενα Μέρη :

147 Κράτη.

Σκοπός :

Καθιερώνει αρχές σχετικά με την προστασία τραυματιών και ασθενών κατά την μάχη. 

Κυριότερα ΄Αρθρα : 

΄Αρθρο 12 : «Μέλη των ενόπλων δυνάμεων και άλλα πρόσωπα που μνημονεύονται στα ακόλουθα άρθρα, που είναι τραυματίες ή ασθενείς, θα τυγχάνουν σεβασμού και προστασίας σε όλες τις περιστάσεις. Το μέρος – κράτος στο οποίο θα βρεθούν θα τους μεταχειρισθεί ανθρωπιστικά, χωρίς διάκριση φύλου, καταγωγής, εθνικότητας, θρησκείας, πολιτικής τοποθέτησης και κάθε άλλο παρόμοιο κριτήριο. Κάθε επιβουλή στη ζωή τους ή απειλή χρήσης βίας θα τυγχάνει αυστηρής αποδοκιμασίας. Ιδιαίτερα δεν θα φονεύονται ή εξαφανίζονται ή δεν θα υπόκεινται σε βασανιστήρια ή βιολογικά πειράματα. Δεν θα εγκαταλείπονται χωρίς ιατρική βοήθεια και φροντίδα, ούτε θα αφήνονται να δημιουργούνται συνθήκες μόλυνσης. Μόνον αυστηρή ιατρική δεοντολογία θα καθορίζει προτεραιότητα στην σειρά και προτεραιότητα θεραπευτικής αγωγής. Θα μεταχειρίζονται ανάλογα με το φύλο στο οποίο ανήκουν.».

΄Αρθρο 15 : «Σε όλες τις περιπτώσεις και ειδικά μετά από κάθε μάχη, τα εμπόλεμα μέρη χωρίς καθυστέρηση θα παίρνουν όλα τα μέτρα για τον εντοπισμό και την συγκέντρωση των τραυματιών και ασθενών και την προστασία τους από την κακομεταχείριση, όπως και για την περισυλλογή των νεκρών».

΄Αρθρο 19 : «Σταθερές και κινητές ιατρικές Μονάδες δεν προσβάλλονται σε καμία περίπτωση, αλλά θα τυγχάνουν σεβασμού σε όλες τις περιπτώσεις και θα προστατεύονται. ΄Οταν πέφτουν στα χέρια του αντιπάλου το προσωπικό θα αφήνεται ελεύθερο να εκτελεί τα καθήκοντά του, αν ο αντίπαλος δεν έχει αναλάβει με δικά του μέσα την λειτουργία των ιατρικών αυτών Μονάδων».

΄Αρθρο 35 : «Οι διακομιδές των τραυματιών και ασθενών ή των ιατρικών εφοδίων θα τυγχάνουν σεβασμού και προστασίας κατά τον ίδιο τρόπο όπως και οι κινητές ιατρικές Μονάδες».

Παρατήρηση

Ανάλογα άρθρα προβλέπουν αντίστοιχα μέτρα για την προστασία τραυματιών και ασθενών στις κατά θάλασσα επιχειρήσεις.

 ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ

(ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΕΝΕΥΗΣ 12 ΑΥΓ 1949)

Ημερομηνία Υπογραφής :

12 Αυγούστου 1949, στη Γενεύη.

Σκοπός :

Καθιερώνει αρχές σχετικά με την προστασία και το χειρισμό των αιχμαλώτων πολέμου.

Κυριότερα ΄Αρθρα :

΄Αρθρο 4 : «Οι αιχμάλωτοι πολέμου είναι πρόσωπα που ανήκουν σε μια από τις εξής κατηγορίες : Μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων. Προσωπικό που : 1. Είναι υπό υπεύθυνη διοίκηση.  2. Φορούν διακριτικά που φαίνονται από απόσταση.  3. Φέρουν φανερά οπλισμό.  4. Υπακούουν στους νόμους του πολέμου,  πρόσωπα που ακολουθούν την ένοπλη δύναμη, κάτοικοι περιοχής που παίρνουν όπλα για να αντισταθούν στις εισβάλλουσες δυνάμεις».

Αρθρο 13 : «Οι αιχμάλωτοι πολέμου πρέπει υπό όλες τις συνθήκες να χειρίζονται ανθρωπιστικά. Κάθε άνομη πράξη ή παράλειψη από την κρατούσα αρχή που προκαλεί θάνατο ή σοβαρά θέτει σε κίνδυνο την υγεία του αιχμαλώτου απαγορεύεται, και θεωρείται σαν μια σοβαρή παραβίαση της παρούσας Σύμβασης. Ειδικότερα κανένας αιχμάλωτος πολέμου δεν θα υπόκειται σε φυσικό ακρωτηριασμό ή σε ιατρικούς και επιστημονικούς πειραματισμούς που δεν δικαιολογούνται από την συνήθη ιατρική θεραπεία του αιχμαλώτου που γίνεται για το συμφέρον τους. Κατά τον ίδιο τρόπο οι αιχμάλωτοι πρέπει πάντα να προστατεύονται, ειδικά έναντι πράξεως βίας και εκφοβισμού, και έναντι επιθέσεων ή περιεργείας του κοινού. Μέτρα – αντίποινα εναντίον των αιχμαλώτων απαγορεύονται».

Αρθρο 14 : «Οι αιχμάλωτοι πολέμου σε όλες τις περιπτώσεις δικαιούνται σεβασμό και τιμή. Οι γυναίκες θα μεταχειρίζονται με όλο το σεβασμό στο φύλο και σε όλες τις περιπτώσεις θα τυγχάνουν μεταχείριση τόσο ευνοικής όσο και οι άνδρες».

΄Αρθρο 17 : «Δεν θα ασκείται καμία φυσική ή πνευματική βάσανος ή άλλο είδος πίεσης προς τους αιχμαλώτους με τον σκοπό να αποσπασθούν πληροφορίες παντός είδους».

 ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ

(ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΕΝΕΥΗΣ 12 ΑΥΓ 1949)

Ημερομηνία Υπογραφής :

12 Αυγ 1949, στη Γενεύη. Τέθηκε σε εφαρμογή στις 21 Οκτ 1950.

Συμβαλλόμενα Μέρη :

147 κράτη.

Σκοπός :

Καθιερώνει αναγνωρισμένες αρχές για την προστασία των πολιτών κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Κυριότερα ΄Αρθρα :

΄Αρθρο 4 : «Πρόσωπα προστατευόμενα από τη Σύμβαση είναι εκείνοι οι πολίτες οι οποίοι σε δεδομένη στιγμή και με οποιοδήποτε τρόπο, βρίσκονται κατά την διάρκεια του πολέμου στα χέρια ενός εμπόλεμου ή δύναμης κατοχής της οποίας δεν είναι υπήκοοι».

΄Αρθρο 27 : «Τα προστατευόμενα πρόσωπα δικαιούνται, σ’ όλες τις περιπτώσεις σεβασμό στο πρόσωπό τους, στη τιμή τους, στην οικογένειά τους , στις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις και πρακτικές και στα ήθη και έθιμά τους. Θα χειρίζονται ανθρωπιστικά και θα προστατεύονται σε όλες τις περιπτώσεις, ειδικά έναντι όλων των πράξεων βίας ή απειλών βίας και έναντι προσβολών ή περιεργείας του κοινού. Οι γυναίκες θα προστατεύονται ειδικά έναντι κάθε προσβολής της τιμής τους, και ειδικά έναντι αρπαγής, σεξουαλικής κακοποίησης και κάθε είδους βάρβαρης επίθεσης».

΄Αρθρο 33 : «Κανένα προστατευόμενο πρόσωπο δεν μπορεί να τιμωρηθεί για επίθεση την οποία δεν έκανε προσωπικά. Ομαδικές ποινές και όλα τα μέτρα τρομοκράτησης και εκφοβισμού απαγορεύονται. Αντίποινα εναντίον προστατευόμενων προσώπων και εναντίον της περιουσίας τους απαγορεύονται».

΄Αρθρο 49 : «Ατομικές ή μαζικές δια της βίας μεταφορές όπως επίσης και εκκενώσεις των προστατευόμενων προσώπων από την κατεχόμενη περιοχή σε άλλη του αυτού ή άλλου κράτους απαγορεύονται. Παρά ταύτα η κατέχουσα δύναμη μπορεί να κάνει μερική ή ολική εκκένωση μιας περιοχής όταν η ασφάλεια του πληθυσμού ή επιτακτικές στρατιωτικές ανάγκες το επιβάλλουν».

Παρατήρηση  

Οι γενικές αρχές της Σύμβασης Γενεύης είναι παραδεκτές σαν εθιμικός Διεθνής  Νόμος. Ισχύουν σε όλες τις περιπτώσεις ένοπλης σύρραξης, ακόμη και όταν δεν κηρύχθηκε πόλεμος ή δεν αναγνωρίζεται ο πόλεμος από ένα από τα εμπόλεμα κράτη. Οι προβλέψεις της Σύμβασης της Γενεύης έχουν διευρυνθεί και εκσυγχρονισθεί, και πολλές περιλαμβάνονται στα Πρωτόκολλα του 1977.

 ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ

Ημερομηνία Υπογραφής :

14 Μαίου 1954 στη Χάγη. ΄Αρχισε να ισχύει στις 7 Αυγ 1956.

Συμβαλλόμενα Μέρη :

69 κράτη.

Σκοπός :

Η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και η αποχή από πράξεις

εχθρικές εναντίον της σε περίπτωση πολέμου. 

Κυριότερα ΄Αρθρα : 

΄Αρθρο 1 : «Ο όρος πολιτιστική κληρονομιά περιλαμβάνει :  α. Κινητή ή ακίνητη περιουσία μεγάλης αξίας για την πολιτιστική κληρονομιά κάθε λαού, όπως μνημεία, αρχιτεκτονική, τέχνη ή ιστορία, αρχαιολογικοί χώροι, συγκροτήματα κτιρίων που σαν σύνολο έχουν ιστορική και καλλιτεχνική αξία.  β. Κτίρια των οποίων ο κύριος σκοπός είναι να διατηρούν ή εκθέτουν την κινητή πολιτιστική περιουσία ως ανωτέρω, όπως μουσεία, μεγάλες βιβλιοθήκες και αρχεία, κ.τ.λ.».

΄Αρθρο 4 : «Τα συμβαλλόμενα μέρη αναλαμβάνουν να σέβονται την πολιτιστική κληρονομιά που βρίσκεται στη περιοχή τους όπως επίσης και στην περιοχή των άλλων συμβαλλομένων, απέχοντας από κάθε χρήση της περιουσίας και του περιβάλλοντος αυτήν χώρου. Και απέχοντας από κάθε εχθρική πράξη εναντίον της. Οι υποχρεώσεις αυτές μπορούν να αναβληθούν μόνο σε περιπτώσεις που τούτο επιβάλλεται από επιτακτικές στρατιωτικές ανάγκες».

΄Αρθρο 8 : «΄Ενας περιορισμένος αριθμός προσφύγων που σκοπεύει να προστατεύσει κινητή πολιτιστική κληρονομιά μπορεί να τεθεί υπό ειδική προστασία, όταν αυτή είναι σε αρκετή απόσταση από μεγάλα βιομηχανικά κέντρα ή από σημαντικό στρατιωτικό στόχο τρωτό σε προσβολή, και δεν χρησιμοποιείται για στρατιωτικούς σκοπούς».

Παρατήρηση

Η αναγνώριση ότι η πολιτιστική κληρονομιά δικαιούται ειδική προστασία θεωρείται εθιμικός Διεθνής Νόμος.

 

6η ΣΥΝΕΧΕΙΑ (Τι Πρέπει να Γνωρίζουμε

Όπως αναφέρθηκε στις  4-3-2017 στην αρχική δημοσίευση (Τι Πρέπει να Γνωρίζουμε), ακολουθούν οι επόμενες συνέχειες. 
θα υπενθυμίζονται, με κάθε νέα δημοσιοποίηση, οι προηγούμενες.

1. Αρχική.  "Τι πρέπει να γνωρίζουμε".        4-3-2017
2.  1η  συνέχεια  ....................................         5-3-2017

3.  2η  συνέχεια........................ .............         6-3-2017
4.  3η  συνέχεια......................................         7-3-2017
5.  4η  συνέχεια .....................................         8-3-2017
6.  5η  συνέχεια......................................          9-3-2017
7.  6η  συνέχεια......................................        10-3-2017

ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΑΠΟ  ΤΗ ΜΟΛΥΝΣΗ

Ημερομηνία Υπογραφής:
12 Φεβρουαρίου 1976 στη Βαρκελώνη. ΄Αρχισε να εφαρμόζεται την 16 Φεβρουαρίου 1978.

Συμβαλλόμενα Μέρη:
Κύπρος, Ελλάδα, Λίβανος, Μαρόκο, Αίγυπτος, Ισραήλ, Μάλτα, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Μονακό, Τουρκία.

Σκοπός:
Να βοηθήσει στη συνεργασία και να θέτει στάνταρντ στις Μεσογειακές Χώρες για την αποφυγή και τον έλεγχο της μόλυνσης της Μεσογείου.

Κυριότερα ΄Αρθρα :
΄Αρθρο 23 (1) : «Δεν μπορεί να αποτελέσει συμβαλλόμενο μέρος σε αυτή τη Σύμβαση το κράτος που δεν αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος τουλάχιστον σε ένα από τα πρωτόκολλα».

Πρωτόκολλο για την Αποφυγή της Μόλυνσης της Μεσογείου από την Απόρριψη μέσω Αέρος ή Θαλάσσης.
΄Αρθρο 4 : «Η απόρριψη στη Μεσόγειο αχρήστων ή άλλων υλικών που περιλαμβάνονται σε Παράρτημα (π.χ. Υδράργυρος, ραδιενεργά υλικά, μαζούτ κ.λ.π.),΄απαγορεύεται».

΄Αρθρο 5 : «Η απόρριψη άλλων υλικών που περιλαμβάνονται επίσης σε Παράρτημα (π.χ. Μόλυβδος, Χαλκός, γεωργικά φάρμακα ή υλικά που βυθίζονται και δημιουργούν εμπόδια), απαιτεί προηγούμενη ειδική άδεια».

Πρωτόκολλο για την Συνεργασία στη Καταπολέμηση της Μόλυνσης
΄Αρθρο 1 : «Τα συμβαλλόμενα μέρη θα συνεργάζονται στη λήψη των αναγκαίων μέτρων σε περίπτωση κινδύνου μόλυνσης από μεγάλες ποσότητες μαζούτ ή άλλες μολυσματικές ουσίες».

΄Αρθρο 3 : «Τα συμβαλλόμενα μέρη θα προσπαθούν να διατηρούν και προάγουν τα σχέδια και τα μέσα για την καταπολέμηση της μόλυνσης».

Πρωτόκολλο για την Προστασία της Μεσογείου από την Μόλυνση που Προέρχεται από την Ξηρά.
΄Αρθρο 7 (1) : «Τα συμβαλλόμενα μέρη θα καθιερώνουν κοινές κατευθύνσεις και στάνταρ ή κριτήρια, ειδικότερα για : (α) Ρευστά που απαιτούν ιδιαίτερη χρήση . (β)  Την ποιότητα του θαλασσίου ύδατος σε ειδικές χρήσεις.  (γ) Τον έλεγχο και σταδιακή αντικατάσταση των παραγώγων, εγκαταστάσεων και ιδιοκτησιών που προκαλούν σημαντική μόλυνση».

Παρατήρηση
Η Ελλάδα δεν υπέγραψε το Πρωτόκολλο απόρριψης υλικών στη Μεσόγειο.

                                                                            
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ  Δ΄ 
ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ

ΔΙΕΛΕΥΣΗ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΦΟΡΩΝ ΑΠΟ  ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΤΕΝΑ

Ιστορικό :
Στο παρελθόν, με την ευκαιρία της ναυπήγησης από την πρώην Σοβιετική Ένωση του αεροπλανοφόρου «Κρεμλίνο», δημιουργήθηκε το θέμα του δικαιώματος διέλευσης από τα Τουρκικά Στενά αεροπλανοφόρων, σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης του Μοντρέ (1936)

΄Οροι της Συνθήκης Μοντρέ :
Το Παράρτημα ΙΙ της Συνθήκης του Μοντρέ παραθέτει 6 κατηγορίες πολεμικών πλοίων περιλαμβανομένων των αεροπλανοφόρων, που προσδιορίζονται σαν «επιφανειακά πολεμικά πλοία ...... σχεδιασμένα κυρίως για τον σκοπό να φέρουν και να λειτουργούν αεροπλάνα στη θάλασσα».
Το άρθρο 10 της Συνθήκης επιτρέπει σε 3 είδη αυτής της κατηγορίας (ελαφρά επιφανειακά πλοία, μικρά πολεμικά και βοηθητικά πλοία) ελευθερία διέλευσης, είτε ανήκουν είτε όχι στα κράτη της Μαύρης Θάλασσας. Μετά, το άρθρο 10 διακηρύσσει ότι τα μόνα άλλα πλοία που επιτρέπεται να διέρχονται είναι εκείνα που μνημονεύονται στο άρθρο 11, (Μεγάλα πλοία των κρατών Μαύρης Θαλάσσης, που θεωρούνται ξεχωριστή κατηγορία από τα Αεροπλανοφόρα) και στο άρθρο 12 (ρυθμιζόμενη διέλευση υποβρυχίων). Δεν υπάρχει πρόβλεψη για τα αεροπλανοφόρα. Πολλοί διεθνείς νομομαθείς έχουν γνωμοδοτήσει ότι απουσιάζοντος άρθρου που να επιτρέπει την διέλευση, η διέλευση των αεροπλανοφόρων απαγορεύεται.
Τα κράτη της πρώην Σοβ.΄Ενωσης μπορούσαν να επιχειρηματολογήσουν ότι η έλλειψη πρόβλεψης για την διέλευση αεροπλανοφόρων οφείλεται σε παράβλεψη ή κακό σχεδιασμό περισσότερο, παρά σε πρόθεση. ΄Ενας από τους πρωταρχικούς σκοπούς της Συνθήκης του Μοντρέ ήταν η «ασφάλεια στη Μαύρη Θάλασσα» και αυτό μεταφράζεται σε προστασία των συμφερόντων ασφαλείας των κρατών της πρώην Σοβ.΄Ενωσης, που αποτελούν κράτη της Μαύρης Θάλασσας.

Παρατήρηση:
Το άρθρο 24 της Συνθήκης δίνει στην Τουρκία την ευθύνη της επίβλεψης όλων των όρων σχετικά με την διέλευση των πολεμικών πλοίων. Σύμφωνα με τα ισχύοντα διεθνώς, όλα τα συμβαλλόμενα μέρη φέρουν ίση ευθύνη να αντιδρούν σε κάθε παραβίαση των συμφωνηθέντων όρων της Συνθήκης.


 ΣΤΕΝΟ ΓΙΒΡΑΛΤΑΡ

Τα Δεδομένα:
Το Στενό Γιβραλτάρ συνδέει τη Μεσόγειο με τον Ατλαντικό Ωκεανό. Είναι 36 μίλια (58 χλμ.) μήκος και 8 μίλια το μικρότερο πλάτος. Το Δυτικό άκρο είναι 27 μίλια πλάτος, και το Ανατολικό άκρο 14 μίλια πλάτος. ΄Ενα επιφανειακό ρεύμα 2 κόμβων ρέει από Δυσμάς προς Ανατολάς στο Στενό, μέχρι βάθους 1200 ποδών (366 μ.), και αντισταθμίζεται από υπόγειο ρεύμα αντίθετης ροής.

Το Πρόβλημα :
Ποια είναι η έκταση της ελευθέρας ναυσιπλοίας και υπέρπτησης από το Στενό Γιβραλτάρ ;  

Παρατηρήσεις :

1.  Διέλευση Διεθνών Στενών
   Το Στενό Γιβραλτάρ σαφώς χαρακτηρίζεται σαν «Διεθνές Στενό», όθεν υπόκειται στο καθεστώς της «Τράνσιτ» (Transit) διέλευσης.

2.  Αγγλο - Γαλλική Διακήρυξη
  Πρόσθετα προς τους γενικούς κανόνες της «Τράνσιτ» διέλευσης, η ελεύθερη ναυσιπλοία στο Στενό Γιβραλτάρ στηρίζεται και στην Αγγλο-Γαλλική διακήρυξη στις 8 Απριλίου 1904. Το άρθρο 7 της διακήρυξης καθορίζει ότι η διέλευση δια του στενού θα είναι ελεύθερη. Επίσης απαγορεύει τις οχυρώσεις και κάθε στρατηγική δραστηριότητα στην Αφρικανική ακτή. Η Ισπανία συμφώνησε με την διακήρυξη υπογράφουσα την Γαλλοισπανική Συμφωνία στις 27 Νοεμβρίου 1912.

3.  Ο βράχος του Γιβραλτάρ
  Η Αγγλική αποικία του Γιβραλτάρ («ο βράχος»), είναι μιά στενή χερσόνησος, 3 Χ 3/4 μίλια μήκος, της ισπανικής νότιας ακτής, Βορειοανατολικά του στενού του Γιβραλτάρ. Το θέμα της κυριαρχίας του «βράχου» είναι γενικότερου ενδιαφέροντος. Οι διαφορές μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ισπανίας σχετικά με το Στάτους Κβο του «βράχου του Γιβραλτάρ», είναι ένα ξεχωριστό διμερές θέμα, που ξεκινάει από την Αγγλική κατοχή του «βράχου» από το 1704, όπως αναγνωρίσθηκε και από την Ισπανία στη Συμφωνία του 1713.


 ΕΘΝΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

ΤΟΥΡΚΙΑ
1.  Χωρικά ΄Υδατα
Με τον Νόμο 2674 στις 20 Μαίου 1982 η Τουρκία καθιέρωσε τα χωρικά της ύδατα και εναέριο υπερκείμενο χώρο στα 6 Ναυτικά Μίλια.  Ο Νόμος εξουσιοδοτεί την κυβέρνηση να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα πέραν των 6 Ναυτικών Μιλίων σε ορισμένες περιοχές, και βάσει αυτού ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών στις 2 Ιουνίου 1982 διακήρυξε ότι στη Μαύρη Θάλασσα και στη Μεσόγειο το όριο των χωρικών υδάτων φθάνει στα 12 Ναυτικά Μίλια. Ειδικά για τη Μαύρη Θάλασσα υπήρχε από τις 17 Απριλίου 1973 συμφωνία με την Σοβιετική ΄Ενωση.

2. Ο Τουρκικός Διακανονισμός για τα Πλοία
Το Τουρκικό Υπουργικό Συμβούλιο με την υπ’ αριθ. 83/7487 απόφαση στις 24 Νοεμβρίου 1983, καθόρισε τα της εισόδου στα χωρικά της Τουρκίας ύδατα και στους λιμένες της ξένων πλοίων. Η απόφαση αυτή δεν αναφέρεται καθόλου στο δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης πολεμικών πλοίων.

ΕΛΛΑΔΑ
1.Με τον Αναγκαστικό Νόμο 230 στις 17 Σεπτεμβρίου 1936, η Ελλάδα καθορίζει χωρικά ύδατα 6 Ναυτικών Μιλίων. Επιπρόσθετα η Ελλάδα επανειλημμένα έχει επικαλεσθεί το δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 Ναυτικά Μίλια, όποτε κρίνει τούτο αναγκαίο.

2.Με το Προεδρικό Διάταγμα υπ’ αριθ. 12 στις 18 Σεπτεμβρίου 1931, η Ελλάδα καθορίζει εύρος εναερίου χώρου 10 Ναυτικά Μίλια, σχετικά με την αεροπλοία και τα θέματα αεραμύνης, και στηρίζει την απόφασή της αυτή στο ότι η Εθνική Ασφάλειά της απαιτεί ευρύτερη ζώνη αεροπορική για την έγκαιρη προειδοποίηση επίθεσης, από τα χωρικά ύδατα των 6 Ναυτικών Μιλίων.
Πάντως, γεγονός είναι ότι το δικαίωμα αυτό της Ελλάδος δεν τέθηκε επί δεκαετίες υπό αμφισβήτηση, η μη μόνον εσχάτως το 1976, μετά τα γεγονότα της Κύπρου.


 ΑΠΟΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

1.Σχετικές Συμφωνίες
Υπάρχουν οι εξής συμφωνίες για το Στάτους των νήσων του Αιγαίου. Τα νησιά που κείνται στην είσοδο των Δαρδανελίων επηρεάζονται από την συνθήκη Λοζάννης / Μοντρέ, τα νησιά της Ανατολικής Μεσογείου από τη συνθήκη της Λοζάννης και τα Δωδεκάνησα από την συνθήκη Ειρήνης με την Ιταλία.

2.Συνθήκη Λοζάννης (1923)
(Για τα νησιά της Ανατολικής Μεσογείου).
΄Αρθρο 13: «Προς τον σκοπό να εξασφαλισθεί διατήρηση της ειρήνης, η Ελληνική Κυβέρνηση αναλαμβάνει να τηρεί τους εξής περιορισμούς στα νησιά Μυτιλήνη, Χίος, Σάμος και Ικαρία : (1) ΄Οχι ναυτικές βάσεις και οχυρώσεις....  (2) Τα Ελληνικά στρατιωτικά αεροπλάνα απαγορεύεται να πετούν πάνω από το έδαφος της Ανατόλια. Αμοιβαία, η Τουρκία απαγορεύει στα στρατιωτικά της αεροπλάνα να πετούν πάνω από τα νησιά αυτά.  (3)  Οι Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις στα νησιά αυτά περιορίζονται στις απολύτως αναγκαίες κλάσεις που καλούνται για θητεία....... όπως και σε μια σχετική δύναμη χωροφυλακής και αστυνομίας».

3.Συνθήκη Ειρήνης με την Ιταλία (1947)
(Για τα Δωδεκάνησα)
΄Αρθρο 14 : «Η Ιταλία παραχωρεί στην Ελλάδα την πλήρη κυριαρχία των Δωδεκανήσων. Τα νησιά αυτά θα είναι και θα παραμείνουν αποστρατικοποιημένα.
Προσθήκη 13 (D) : «Αποστρατικοποιημένα εννοεί να απαγορεύονται όλες οι Ναυτικές, οι στρατιωτικές και αεροπορικές εγκαταστάσεις και οχυρώσεις. Η στάθμευση των στρατιωτικών, ναυτικών και αεροπορικών Μονάδων.  Οι στρατιωτικές ασκήσεις.  Αυτό δεν απαγορεύει το προσωπικό ασφαλείας, που πρέπει να περιορίζεται σ’ ένα λογικό αριθμό να οπλίζεται με όπλα που μπορούν να φέρονται και χρησιμοποιούνται από ένα πρόσωπο». 
                                                       

ΤΟ STATUS ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ

Υπάρχει  διαφορά απόψεων μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας ως προς τη Λήμνο και αν η νήσος αυτή αποστρατιωτικοποιείται από τη συνθήκη του Μοντρέ που αντικατέστησε, μερικώς ή ολικώς τη συνθήκη της Λοζάννης.

Προβλέψεις των Συνθηκών

1.Συνθήκη της Λοζάννης (1923)
΄Αρθρο 12 : «Η απόφαση που λήφθηκε ...... από τη διάσκεψη του Λονδίνου ....... σχετικά με την κυριαρχία της Ελλάδος πάνω ...... στο νησί της Λήμνου ...... επιβεβαιώνεται».

2.Συνθήκη της Λοζάννης (1923)
΄Αρθρο 4 : «Οι ζώνες και τα νησιά που φαίνονται πιο κάτω θα είναι αποστρατικοποιημένα. Στο Αιγαίο Πέλαγος τα νησιά Σαμοθράκη, Λήμνος, ΄Ιμβρος, Τένεδος και Λαγούσες ».
΄Αρθρο 6 : «Στα αποστρατικοποιημένα νησιά δεν θα υπάρχουν οχυρώσεις, μόνιμα έργα οργάνωσης Πυροβολικού ή αεροπορικές και ναυτικές οργανώσεις. Δεν θα σταθμεύουν ένοπλες δυνάμεις, εκτός από την αστυνομία και τη χωροφυλακή σε δύναμη απαραίτητη για να επιβάλουν την τάξη. Ο οπλισμός τους θα περιλαμβάνει μικρά όπλα. Η Τουρκία και Ελλάδα θα έχουν το δικαίωμα να οργανώνουν στα νησιά αυτά κάθε σύστημα παρατήρησης και επικοινωνιών». 

3.Συνθήκη Μοντρέ (1936)
Προοίμιο : Έχοντας «αποφασίσει να αντικαταστήσουμε με την παρούσα τη συνθήκη που υπογράφηκε στη Λοζάννη στις 24 Ιουλίου 1923 ....».

Σχόλια :
Υπάρχουν δύο απόψεις σχετικά με την συνθήκη Μοντρέ. Η Ελληνική άποψη είναι ότι έχει αντικαταστήσει εξ’ ολοκλήρου την συνθήκη της Λοζάννης, και επομένως διαγράφει όλους τους περιορισμούς στην στρατικοποίηση.
Πλέον αυτού ο τότε Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Αράς δήλωσε τότε : «Οι προβλέψεις της συνθήκης της Λοζάννης σχετικά με τα νησιά Λήμνο και Σαμοθράκη, που ήσαν αποστρατικοποιημένα, καταργούνται επίσης με την συνθήκη του Μοντρέ».  Η Τουρκία διαφωνεί με τη σημασία της δήλωσης του Αράς. Η Τουρκική άποψη είναι ότι η συνθήκη της Λοζάννης αντικαταστάθηκε μόνο στο μέρος που αφορά, την ναυσιπλοία δια μέσου των Στενών και όχι στο μέρος που αφορά την αποστρατικοποίηση των νησιών. Κατ’ αυτούς το άρθρο 12 της Συνθήκης της Λοζάννης επιβεβαίωσε την κυριαρχία της Ελλάδας επί της νήσου Λήμνου και εξακολουθεί να ισχύει. 

ΕΝΑΕΡΙΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO)
Με τις προβλέψεις του Διεθνούς Οργανισμού Πολιτικής Αεροπορίας (International Civil Aviation Organization - ICAO) που ιδρύθηκε με τη σύμβαση του Σικάγο το 1944, μερικά κράτη έχουν την ευθύνη να διαχειρίζονται Περιοχές Πληροφοριών Πτήσεως (Flight Information Regivns - FIRs), που ορίζονται σαν μια περιοχή στην οποία παρέχονται υπηρεσίες πληροφοριών πτήσεων και προειδοποιήσεις για πτήσεις. 

Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας σχετικά με τις πτήσεις των πολεμικών αεροσκαφών και την υποβολή από αυτά σχεδίων πτήσεως στο FIR Αθηνών.
Η Ελλάδα στηρίζεται στην απόφαση Α-23-11 του ICAO και στο Νατοικό ντόκουμεντ ΑC/92 D-501, που υποστηρίζουν την πλήρη ταύτιση του ελέγχου πολιτικής και στρατιωτικής αεροπορικής κινήσεως, και υποστηρίζει ότι πρέπει να υποβάλλονται σχέδια πτήσεως για τα στρατιωτικά αεροσκάφη που πετούν πάνω από το Αιγαίο, ακόμα και όταν η πτήση αφορά διεθνή ύδατα.

Η Τουρκία και η Αμερική υποστηρίζουν ότι η συμμόρφωση με τους κανονισμούς του ICAO είναι αυστηρά εθελοντική και στηρίζουν τούτο στο γεγονός ότι από τη σύμβαση του Σικάγο εξαιρούνται της υποχρέωσης τα στρατιωτικά (΄Ολα τα άλλα κράτη υποβάλλουν κανονικά σχέδια πτήσεως). Υποστηρίζουν επίσης ότι ο ICAO δεν μπορεί να δημιουργεί δικαιώματα ή υποχρεώσεις μεγαλύτερες από εκείνες της σύμβασης του Σικάγο, και ότι μια και δεν υπάρχει έγκρισή του από τα κράτη, δεν μπορεί να επιβάλει υποχρεωτικούς κανόνες.

5η ΣΥΝΕΧΕΙΑ (Τι Πρέπει να Γνωρίζουμε

Όπως αναφέρθηκε στις  4-3-2017 στην αρχική δημοσίευση (Τι Πρέπει να Γνωρίζουμε), ακολουθούν οι επόμενες συνέχειες. 
θα υπενθυμίζονται, με κάθε νέα δημοσιοποίηση, οι προηγούμενες.

1. Αρχική.  "Τι πρέπει να γνωρίζουμε".        4-3-2017
2.  1η  συνέχεια  ......................                       5-3-2017

3.  2η  συνέχεια........................                       6-3-2017
4.  3η  συνέχεια........................                       7-3-2017
5.  4η  συνέχεια ..........................                     8-3-2017
6.  5η  συνέχεια.............................                   9-3-2017

ΤΕΛΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ (ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΣΙΝΚΙ)

Ημερομηνία Υπογραφής :
1 Αυγούστου 1975 στο Ελσίνκι.

Συμβαλλόμενα Μέρη :
35 κράτη, περιλαμβανομένων όλων των Ευρωπαϊκών, εκτός Αλβανίας.

Σκοπός :
Η Συμφωνία για την ισχυροποίηση της σταθερότητας Ανατολής - Δύσης, καθιερώνοντας έγκαιρη προειδοποίηση για ασκήσεις και ανταλλαγές παρατηρητών.

Κυριότερα ΄Αρθρα :
΄Αρθρο 1 : «Για μεγάλες ασκήσεις με την συμμετοχή πάνω από 2.500 στρατιωτών, που γίνονται ανεξάρτητα ή με την συμμετοχή Ναυτικού και Αεροπορίας, πρέπει να δίνεται προειδοποίηση. Αυτή η προειδοποίηση θα δίνεται για μεγάλες ασκήσεις στην Ευρώπη, από οποιοδήποτε κράτος που ασκείται εντός των ορίων του, ή στην παρακείμενη θάλασσα και στον αέρα.  Η προειδοποίηση θα δίνεται 21 τουλάχιστον μέρες πριν την έναρξη της άσκησης, ή, για την περίπτωση άσκησης που αποφασίζεται σε λιγότερο χρόνο, το συντομότερο δυνατό. Οι πληροφορίες προειδοποίησης περιλαμβάνουν το γενικό σκοπό της άσκησης, τα κράτη που συμμετέχουν, την δύναμη των Μονάδων, τη περιοχή της άσκησης και τον χρονικό πίνακα διεξαγωγής. Τα συμμετέχοντα κράτη θα καλούν παρατηρητές για την άσκηση από άλλα κράτη, σε πνεύμα καλής θέλησης και αμοιβαιότητας».

Παρατήρηση :
Η τελική αυτή Πράξη - Συμφωνία, είναι περισσότερο μια πολιτική πράξη και ντοκουμέντο, παρά μια Συνθήκη. Γι’ αυτό δεν είναι μιά διεθνής νομική υποχρέωση, με την παραδοσιακή έννοια. Η πρόοδος στη Συνδιάσκεψη για τον αφοπλισμό στην Ευρώπη ενδυνάμωσε τα παραπάνω μέτρα. 


ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

ΣΥΜΒΑΣΗ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

Ημερομηνία Υπογραφής :
1 Δεκεμβρίου 1982 στο Montego Bay της Ιαμαικής. Τέθηκε σε εφαρμογή την 16 Ιανουαρίου 1994.

Συμβαλλόμενα Μέρη :
Μέχρι το Δεκέμβριο του 1984, 156 κράτη.

Σκοπός : 
Κωδικοποιεί, και σε μερικές περιπτώσεις δημιουργεί νέες σχέσεις, σχετικά με όλα τα θέματα τα σχετιζόμενα με τον Νόμο της Θαλάσσης. 

Κυριότερα ΄Αρθρα :
Μέρος ΙΙ. Ασχολείται με τα Χωρικά ΄Υδατα, την Συνορεύουσα Ζώνη και την Αβλαβή Διέλευση.
Μέρος ΙΙΙ.  Ασχολείται με την διεθνή ναυσιπλοία δια μέσου των στενών, όπου καθιερώνονται δύο καθεστώτα : Διέλευση δια μέσου των στενών με ελεύθερη ναυσιπλοία που συνδέει ένα μέρος της ανοιχτής θάλασσας ή Οικονομικής Ζώνης με την άλλη πλευρά και μη αποκλειόμενη Αβλαβή Διέλευση σε στενά που σχηματίζονται από την ξηρά και ένα νησί, όταν εναλλακτικά υπάρχει εύκολη εναλλακτική διέλευση, ή σε στενά μεταξύ ανοιχτής θάλασσας ή Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και χωρικής θάλασσας.
Μέρος V. Ορίζει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Είναι η περιοχή παρακείμενη και πέραν των χωρικών υδάτων, εκτεινομένη όχι περισσότερο των 200 ναυτικών μιλίων από την ακτή. Στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη το παράκτιο κράτος έχει κυριαρχικά δικαιώματα για σκοπούς εξερεύνησης, εκμετάλλευσης και διαχείρισης των φυσικών πόρων. Τρίτες χώρες διατηρούν το δικαίωμα της ελεύθερης ναυσιπλοίας και αεροπλοίας στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Μέρος VΙΙ. Καθορίζει τα της Ανοιχτής Θαλάσσης . Στην Ανοιχτή Θάλασσα υπάρχει ελευθερία ναυσιπλοίας και αεροπλοίας και υπό ορισμένους όρους, επιστημονικής έρευνας, αλιείας, κατασκευής εγκαταστάσεων και διακαλωδίωσης.
Μέρος ΧΙ. Καθορίζει τα του Διεθνούς Βυθού. Ο Διεθνής Βυθός θαλάσσης περιλαμβάνει το βυθό και το έδαφος πέραν των ορίων της εθνικής δικαιοδοσίας (π.χ. πέραν της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας / της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Ενδιαφέρον για τον όρο παρουσιάζει η εξόρυξη μετάλλων όπως το μαγνήσιο, που προαπαιτεί σύμβαση με την Διεθνή Επιτροπή Βυθού, έναν οργανισμό που ιδρύθηκε για να διαχειρίζεται αυτό το θέμα.

Παρατήρηση : 
Σύμφωνα με ειδικούς επί του Διεθνούς Δικαίου, ένας μεγάλος αριθμός των κανόνων ναυσιπλοίας και άλλων ρυθμίσεων της Σύμβασης αυτής απλώς κωδικοποιεί τον υπάρχοντα και ισχύοντα μέχρι τώρα διεθνή νόμο και κατ’ αυτό τον τρόπο δημιουργούνται με τη Σύμβαση δικαιώματα και υποχρεώσεις τόσο γι’ αυτούς που την υπογράφουν, όσο και γι’ αυτούς που δεν την υπογράφουν.

ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ ΝΑΥΣΙΠΛΟΪΑΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΟΗΕ
ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ


ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΝΑΥΣΙΠΛΟΪΑΣ
ΑΒΛΑΒΗΣ ΔΙΕΛΕΥΣΗ. ΜΗ ΑΠΟΚΛΕΙΟΜΕΝΗ ΑΒΛΑΒΗΣ ΔΙΕΛΕΥΣΗ. ΔΙΕΛΕΥΣΗ ΤΡΑΝSIT. ΔΙΕΛΕΥΣΗ 
ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΥΣ.  ΝΑΥΣΙΠΛΟΪΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ   ΣΕ ΑΝΟΙΧΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Ορισμός Ναυσιπλοία για το σκοπό της συνεχούς και ανεμπόδιστης διέλευσης που δεν παραβλάπτει την ειρήνη, τη τάξη και την ασφάλεια του παράκτιου κράτους. Ναυσιπλοία σε στενά που σχηματίζονται από νησί και κύρια ξηρά όπου υπάρχει εναλλακτική οδός το ίδιο άνετη ή μεταξύ ανοιχτών θαλασσών ή χωρικών θαλασσών.
  Ναυσιπλοία και υπέρπτηση για το σκοπό της συνεχούς και εύκολης διέλευσης του στενού μεταξύ ανοικτών θαλασσών ή Αποκλειστικών Οικον. Ζωνών. Ναυσιπλοία για το σκοπό της συνεχούς και ανεμπόδιστης διέλευσης δια μέσου του Αρχιπελάγους. Ελεύθερη ναυσιπλοϊα και υπέρπτηση σε ανοιχτή θάλασσα.
Ζώνη στην οποία εφαρμόζεται. Χωρικά ύδατα και θάλασσα Αρχιπελάγους (Πέραν των γραμμών ναυσιπλοίας). Διεθνή Στενά που δεν επιτρέπουν ελεύθερη διέλευση. Διεθνή Στενά αλλά από αυτά που καλύπτονται από την προηγούμενη στήλη ή που καλύπτονται από διεθνή σύμβαση, π.χ. Μοντρέ.
΄Υδατα Αρχιπελάγους (μέσα στις γραμμές ναυσιπλοίας και τα χωρικά ύδατα). Ανοιχτή θάλασσα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Μπορεί η μόλυνση να διακανονισθεί    ΝΑΙ

Ηθελημένη σοβαρή μόλυνση συνιστά μη αβλαβή διέλευση.   ΝΑΙ

Ηθελημένη σοβαρή μόλυνση συνιστά μη αβλαβή διέλευση.    ΝΑΙ

Αλλά μπορεί μόνο να δίνει ισχύ στις υπάρχουσες διεθνείς συμφωνίες και η διέλευση Δεν μπορεί να απαγορευθεί.   
ΝΑΙ

Αλλά μπορεί μόνο να δίνει ισχύ στις υπάρχουσες διεθνείς συμφωνίες και η διέλευση δεν μπορεί να απαγορευθεί.  
ΝΑΙ


Στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη το παράκτιο κράτος δίνει έμφαση στους διεθνείς κανονισμούς. Στην ανοιχτή θάλασσα εφαρμόζονται πάντα οι διεθνείς κανονισμοί.

Μπορούν να καθορισθούν γραμμές ναυσιπλοίας   
ΝΑΙ 

Σύμφωνα πάντα με τις διεθνείς συμφωνίες και οργανισμούς, τελωνειακές ανάγκες κ.λ.π.   
ΝΑΙ 

Σύμφωνα πάντα με τις διεθνείς συμφωνίες και οργανισμούς, τελωνειακές ανάγκες κ.λ.π.
  ΝΑΙ
Με προσαρμογή στα ισχύοντα με τον συμφωνηθέντα διεθνή οργανισμό.   
ΝΑΙ

Με προσαρμογή στα ισχύοντα με τον συμφωνηθέντα διεθνή οργανισμό.  
Όχι


Ορισμένα κράτη με δική τους θέληση καθόρισαν γραμμές ναυσιπλοίας.
Μπορεί το ψάρεμα να απαγορευθεί   ΝΑΙ
Αποτελεί μη αβλαβή διέλευση.   ΝΑΙ
 ΝΑΙ  
ΟΧΙ
Στην Ανοικτή Θάλασσα.           

ΝΑΙ
Στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.

Μπορεί η θαλάσσια έρευνα να απαγορευθεί  
ΝΑΙ
Αποτελεί μη αβλαβή διέλευση.  
ΝΑΙ

Χρειάζεται προηγούμενη εξουσιοδότηση.  
ΝΑΙ
Χρειάζεται προηγούμενη εξουσιοδότηση.   
ΟΧΙ
Στην Ανοικτή Θάλασσα.            
ΝΑΙ
στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.

Μπορούν ορισμένες στρατ. δραστηριότητες κατά τη διέλευση να απαγορευθούν  ΝΑΙ

Καμία άσκηση/πρακτική με όπλα. Αποχή από την απειλή χρήσης ή χρήση όπλου ή στρατ. Δύναμης.  
ΝΑΙ

Καμία άσκηση/πρακτική με όπλα. Αποχή από την απειλή χρήσης ή χρήση όπλου ή στρατ. δύναμης.
 Όχι
Αλλά πρέπει να απέχουν από την απειλή χρήσης ή χρήση δύναμης.  Όχι

Μπορεί η υπέρπτηση να απαγορευθεί 
  ΝΑΙ   ΝΑΙ  ΟΧΙ  ΟΧΙ  ΟΧΙ
Απαγορεύεται η διέλευση εν καταδύσει  ΝΑΙ

Απαιτείται διέλευση επιφανείας και επίδειξη σημαίας.
   ΝΑΙ
Απαιτείται διέλευση επιφανείας και επίδειξη σημαίας.     ΟΧΙ   

Μπορεί η διέλευση να αναβληθεί  ΝΑΙ

Χωρίς διάκριση, προσωρινά σε ορισμένη περιοχή για λόγους ασφαλείας, και μετά από προειδοποίηση.
  ΟΧΙ   ΟΧΙ   ΟΧΙ   ΟΧΙ

ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΕΝΕΥΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Ημερομηνία Υπογραφής :
29 Απριλίου 1958 στη Γενεύη. ΄Αρχισε να ισχύει 30 Σεπ 1962.

Συμβαλλόμενα Μέρη :
 82 κράτη.

Σκοπός :
Μέχρι πρόσφατα, επ’ ευκαιρία του γεγονότος της σύμβασης του ΟΗΕ για το Νόμο της Θαλάσσης, αναγνωρίζεται ότι διακηρύσσει αρχές διεθνούς δικαίου.

Κυριότερα ΄Αρθρα :
΄Αρθρο 1 : «Ο όρος ανοιχτή θάλασσα εννοεί όλα τα μέρη της θάλασσας που δεν περιλαμβάνονται στην αιγιαλίτιδα ζώνη ή στα χωρικά ύδατα ενός κράτους».

΄Αρθρο 2 : «Οι ανοιχτές θάλασσες είναι ανοιχτές σε όλα τα έθνη, και κανένα κράτος δεν μπορεί να υπαγάγει μέρος τους στην κυριαρχία του...... . Η ελευθερία των ανοιχτών θαλασσών περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων, για όλα τα κράτη, παράκτια και μή : Ελευθερία ναυσιπλοίας, ελευθερία αλιείας, ελευθερία τοποθέτησης υποβρυχίων καλωδίων και σωληνώσεων, ελευθερία υπέρπτησης».

΄Αρθρο 7 : «Οι προβλέψεις των προαναφερομένων άρθρων σχετικά με την εθνικότητα και εγγραφή των πλοίων, δεν αποκλείει τα πλοία που χρησιμοποιούνται επίσημα από κυβερνητικό οργανισμό, και φέρουν τη σημαία του οργανισμού».

΄Αρθρο 8 : «Πολεμικά πλοία στις ανοιχτές θάλασσες ανήκουν στην αποκλειστική δικαιοδοσία του κράτους του οποίου φέρουν τη σημαία».

΄Αρθρο 22 : «΄Ενα πολεμικό πλοίο που συναντά ξένο εμπορικό πλοίο σε ανοιχτή θάλασσα, δεν μπορεί να κάνει νηοψία, εκτός αν υπάρχουν σοβαρές υποψίες για : (α). Πειρατεία. (β). Εμπόριο σκλάβων. (γ). Ότι ενώ φέρει ξένη σημαία ή αρνείται να ανεβάσει σημαία, στην πραγματικότητα το πλοίο είναι της ίδιας εθνικότητας με το πολεμικό ». 

΄Αρθρο 23 : «Καταδίωξη και κατάληψη ενός ξένου πλοίου μπορεί να αναληφθεί όταν οι αρμόδιες αρχές του παράκτιου κράτους έχουν λόγους να πιστεύουν ότι το πλοίο έχει παραβιάσει τους νόμους και κανονισμούς του παράκτιου κράτους».

Παρατήρηση :
Το πλείστον των προβλέψεων της σύμβασης αυτής έχουν ενσωματωθεί με ελάχιστες μεταβολές στη Σύμβαση του OHE του Νόμου της Θαλάσσης.
  
 ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΕΝΕΥΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΗ ΖΩΝΗ

Ημερομηνία Υπογραφής :
Την 29 Απριλίου 1958 στη Γενεύη. ΄Αρχισε να εφαρμόζεται την 10 Σεπτεμβρίου 1964.

Συμβαλλόμενα Μέρη :
 80 κράτη.

Σκοπός :
Μέχρι πρόσφατα, με την ευκαιρία της ψήφισης της Σύμβασης ΟΗΕ για τον Νόμο της Θαλάσσης, αναγνωρίζεται γενικώς ότι διακηρύσσει αρχές διεθνούς δικαίου.

Κυριότερα ΄Αρθρα : 
΄Αρθρο 1 : «Η κυριαρχία ενός κράτους παράκτιου εκτείνεται πέραν της ξηράς και των χωρικών υδάτων, σε μια ζώνη θαλάσσης παρακείμενη στην ακτή που περιγράφεται σαν αιγιαλίτιδα ζώνη».

΄Αρθρο 2 : «Η κυριαρχία ενός παράκτιου κράτους εκτείνεται και στον εναέριο χώρο πάνω από την αιγιαλίτιδα ζώνη, όπως και στο υπέδαφος και το βυθό».

΄Αρθρο 10 : «Η νήσος είναι μια περιοχή ξηράς που σχηματίσθηκε από τη φύση, περιβαλλόμενη από νερό, που δεν καλύπτεται από παλιρροιακά κύματα. Η αιγιαλίτιδα ζώνη της νήσου μετράται σύμφωνα με τα καθοριζόμενα στη Σύμβαση αυτή».

΄Αρθρο 14 : «Σύμφωνα με τα καθοριζόμενα σε αυτή τη σύμβαση τα πλοία όλων των κρατών, παράκτιων και μή, έχουν το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης από την αιγιαλίτιδα ζώνη. Η διέλευση θα θεωρείται αβλαβής το χρονικό διάστημα που δεν παραβλάπτει την ειρήνη , την τάξη και την ασφάλεια του παράκτιου κράτους. Τα υποβρύχια είναι αναγκαίο να διέρχονται εν αναδύσει και να φέρουν τη σημαία τους».

΄Αρθρο 16 : «Το παράκτιο κράτος μπορεί να πάρει μέτρα να απαγορεύει διέλευση που δεν είναι αβλαβής. Επίσης μπορεί, χωρίς διακρίσεις μεταξύ των πλοίων, να αναβάλλει προσωρινά σε ορισμένες περιοχές της αιγιαλίτιδας ζώνης την αβλαβή διέλευση ξένων πλοίων, αν αυτό επιβάλλεται για λόγους ασφαλείας. Δεν επιτρέπεται να αποκλεισθούν ξένα πλοία της αβλαβούς διέλευσης από στενά που χρησιμοποιούνται για διεθνή ναυσιπλοία». 

Παρατήρηση 
Το πλείστον των προβλέψεων της Σύμβασης έχει ενσωματωθεί με επουσιώδεις αλλαγές, στην Σύμβαση του ΟΗΕ για το Νόμο της Θαλάσσης.


 ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ ΖΩΝΗ

Ορισμός 
Αιγιαλίτιδα Ζώνη είναι η Ζώνη Θαλάσσης η παρακείμενη στην ακτή, πέραν από την ξηρά και τα εσωτερικά χωρικά ύδατα, πάνω στην οποία το κράτος ασκεί πλήρη κυριαρχία. Η κυριαρχία αυτή εκτείνεται στον εναέριο χώρο πάνω από την Αιγιαλίτιδα Ζώνη, όπως και στο βυθό και στο υπέδαφος.

Πλάτος
Ιστορικά το πλάτος της Αιγιαλίτιδας Ζώνης ήταν 3 ναυτικά μίλια (κανών βολής πυροβόλου), που υπετίθετο ότι αντιπροσώπευε την απόσταση στην οποία ένα κράτος μπορούσε να ασκήσει άμεσο έλεγχο. Τις τελευταίες όμως δεκαετίες πολλά κράτη άρχισαν να διεκδικούν κυριαρχία σε ευρύτερες ζώνες. Τόσο διαφορετικές ήταν οι απόψεις και η πρακτική κρατών, ώστε η Σύμβαση για την Αιγιαλίτιδα Ζώνη το 1958 δεν πέτυχε να περιλαμβάνει συμφωνία για το πλάτος της Αιγιαλίτιδας Ζώνης. Από την αρχή ωστόσο της τρίτης σύσκεψης στα Ηνωμένα ΄Εθνη για το Νόμο της Θαλάσσης, τα συμμετέχοντα κράτη πέτυχαν συναίνεση, που αντανακλά στη Σύμβαση του 1982 για το Νόμο της Θαλάσσης, ότι :
«Κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να καθορίσει το πλάτος της Αιγιαλίτιδας Ζώνης μέχρι το όριο των 12 Ναυτικών Μιλίων, μετρώμενη σύμφωνα με τα καθοριζόμενα στη Σύμβαση αυτή».

Αβλαβής Διέλευση
Το παράκτιο κράτος δεν μπορεί να σταματήσει ξένο πλοίο διερχόμενο δια μέσου της Αιγιαλίτιδας Ζώνης του για νηοψία. Επιπρόσθετα τα πολεμικά πλοία και άλλα κυβερνητικά σκάφη που δεν είναι σε εμπορική αποστολή, εξαιρούνται από υποψία ακόμη και για έγκλημα. Το άρθρο όμως 30 της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Νόμο της Θαλάσσης, δίνει το δικαίωμα στο παράκτιο κράτος να απαιτήσει από το πολεμικό πλοίο να εγκαταλείψει αμέσως την Αιγιαλίτιδα Ζώνη, αν δεν συμμορφώνεται με τους νόμους και τους κανονισμούς του παράκτιου κράτους, σε ότι αφορά την διέλευση από την Αιγιαλίτιδα Ζώνη.

Συνορεύουσα Ζώνη
Το παράκτιο κράτος μπορεί επίσης να καθορίσει, παρακείμενη στην Αιγιαλίτιδα Ζώνη μια Συνορεύουσα Ζώνη, που να εκτείνεται μέχρι 24 Ναυτικά μίλια από την ακτή, και στη ζώνη αυτή μπορεί να ασκεί τον αναγκαίο έλεγχο για την πρόληψη και τιμωρία σε ότι αφορά παραβάσεις τελωνείων, υγειονομικές παραβάσεις ή οικονομικούς πρόσφυγες (΄Αρθρο 33 της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Νόμο της Θαλάσσης).                                                               

 ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ ΖΩΝΗ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕΛΗ ΝΑΤΟ
__________________________________________________________________
Κράτος
Αιγιαλίτιδα 
Ζώνη  Εσωτερικός Νόμος  ΄Αλλες Εφαρμογές
Βέλγιο 3 ν.μ. Βασ.Διάταγμα 5-2-1972        -
Καναδάς 12 ν.μ. Νόμος 26-12—1970         -
Δανία 3 ν.μ. Βασ.Διάταγμα 21-12-1966  4 ν.μ. για Τελωνεία.
Γαλλία 12 ν.μ. Νόμος 24-12-71 20 χλμ για Τελωνεία.
Γερμανία 3 ν.μ. 1956         -
Ελλάδα 6 ν.μ. Αν.Νόμος 230/17-9-1936 10 ν.μ. Εναέριος χώρος για Ασφάλεια.
Ισλανδία 12 ν.μ. Νόμος 1-6-1979         -
Ιταλία 12 ν.μ. Νόμος 14-8-1974         -
Λουξεμβούργο Π ε ρ ι β ά   λ λ ε τ α ι   α π ό  ξ η ρ ά         -
Ολλανδία 12 ν.μ. Νόμος 9-1-1985         -
Νορβηγία 4 ν.μ. Βασ.Διάταγμα 22-2-1812 10 ν.μ. για Τελωνεία 
Πορτογαλία 12 ν.μ. Νόμος 28-3-1977 12 ν.μ. Τελωνεία - Υγειονομική Ασφάλεια
Ισπανία 12 ν.μ. Νόμος 4-1-1977 12 ν.μ. Τελωνεία.
Τουρκία 6 ν.μ. Νόμος 29-5-1982 12 ν.μ. στη Μαύρη Θάλασσα και στη ΝΑ Μεσόγειο.
Ηνωμένο Βασίλειο 3 ν.μ. Νόμος 1964          -
Ηνωμένες Πολιτείες 3 ν.μ. Ομοσπ.Νόμος 15-6-1972 12 ν.μ. για Τελωνεία.


 ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ ΖΩΝΗ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ - ΜΑΥΡΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΜΗ ΜΕΛΗ ΝΑΤΟ

Κράτος Αιγιαλίτιδα
  Ζώνη   Εσωτερικός Νόμος ΄Αλλες Εφαρμογές
Αλβανία 15ν.μ. Διάταγμα 23-2-1976        -
Αλγερία 12 ν.μ. Διάταγμα 12-10-1963        -
Βουλγαρία 12 ν.μ. Νόμος 10-10-1951        -
Κύπρος 12 ν.μ. Νόμος 3-8-1964 12 ν.μ. για Τελωνεία.
Αίγυπτος 12 ν.μ. Διάταγμα 17-2-1958 18 ν.μ. για Τελωνεία και Υγειονομικό
Ισραήλ 6 ν.μ. Νόμος 23-10-1956        -
Λίβανος 12 ν.μ. Νόμος Σεπ 1983        -
Λιβύη 12 ν.μ. Διάταγμα 18-2-1959 Κόλπος Σίδρας
Μάλτα 12 ν.μ. Νόμος 1978 24 ν.μ.(Τελωνεία, αλι-εία, πρόσφυγες και Υγειονομικά)
Μονακό 12 ν.μ. Διακήρυξη 14-2-1973         -
Μαρόκο 12 ν.μ. Διάταγμα 21-7-1975         -
Κράτη Πρώην Σο-βιετικής ΄Ενωσης 12 ν.μ. Νόμος USSR 1-3-1983
         -
Συρία 35 ν.μ. Διάταγμα Σεπτ. 1981 41 ν.μ. Ζώνη Ασφα-λείας
Τυνησία 12 ν.μ. Νόμος 2-8-1973         -
Γιουγκοσλαβία 12 ν.μ. Διάταγμα 7-4-1979 12 ν.μ. για Τελωνεία.


 ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΚΡΑΤΩΝ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ ΖΩΝΗ

1.  Περίληψη Πρακτικής Κρατών - Μελών ΝΑΤΟ
    
    Πλάτος Αιγιαλίτιδας Ζώνης σε ν.μ.       Αριθμός Κρατών      
 3       5
 4       1
 6       2
      12       7
       Περίκλειστα από ξηρά       1

2. Περίληψη Πρακτικής στη Μεσόγειο (Περιλαμβάνονται τα κράτη – μη μέλη ΝΑΤΟ)

    Πλάτος (σε ν.μ.)                                    Αριθμός Κρατών 
      6 3
      12       14
      15 1
      35 1

3.  Σύγκριση με την παγκόσμια πρακτική 
    
    Πλάτος (σε ν.μ.)                                  Αριθμός Κρατών
      3                   17
      4         2
      6       4
      12       90
      15 1
      20 1
      30 2
      35 1
      50 3
      70 1
    100 1
    200             15
       Πολυγωνική       2

ΑΒΛΑΒΗΣ ΔΙΕΛΕΥΣΗ

Δικαίωμα Διέλευσης
      Η κυριαρχία ενός κράτους πάνω στην Αιγιαλίτιδα Ζώνη περιορίζεται από το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης, που είναι το δικαίωμα όλων των πλοίων να διέρχονται από την αιγιαλίτιδα ζώνη άλλου κράτους, για λόγους τράνσιτ ή για να καταπλεύσουν ή αποπλεύσουν από την υπ’ όψη χώρα . (Τα αεροσκάφη δεν έχουν το ίδιο δικαίωμα στον εναέριο χώρο πάνω από την αιγιαλίτιδα ζώνη). Η διέλευση περιλαμβάνει επίσης το δικαίωμα της στάθμευσης και αγκυροβολίου, αν τούτο επιβάλλεται από απρόβλεπτο συμβάν ή αναπότρεπτη δύναμη.

Ορισμός Αβλαβούς Διέλευσης
Ο παραδοσιακός ορισμός της αβλαβούς διέλευσης, όπως περιγράφεται στο άρθρο 14 της Σύμβασης για την Αιγιαλίτιδα Ζώνη, είναι «διέλευση που δεν παραβλάπτει, την τάξη και την ασφάλεια του παράκτιου κράτους». Αυτός ο μάλλον γενικός ορισμός έχει γίνει περισσότερο ακριβής από τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Νόμο της Θαλάσσης, που καταγράφει αρκετές ειδικές περιπτώσεις μη αποτελούσες μη αβλαβή διέλευση, όπως: 
α. Κάθε απειλή βίας ή χρήση βίας.
β. Κάθε άσκηση ή εξάσκηση με όπλα κάθε είδους.
γ. Κάθε ενέργεια που αποσκοπεί στη συλλογή πληροφοριών σε βάρος της ασφαλείας του παράκτιου κράτους. 
δ. Η από - προσγείωση κάθε αεροσκάφους.
ε. Η εκτόξευση κάθε στρατιωτικής συσκευής.
στ .Κάθε ενέργεια επιδιώκουσα μόλυνση του περιβάλλοντος.
ζ. Η αλιεία κάθε είδους.
η  Η έρευνα και επιτήρηση και οι παρόμοιες ενέργειες.
θ. Κάθε  ενέργεια που αποσκοπεί στην παρεμβολή των συστημάτων επικοινωνιών ή άλλων ευκολιών και εγκαταστάσεων του παράκτιου κράτους.

      Υποβρύχια
Στην αιγιαλίτιδα ζώνη, τα υποβρύχια και άλλα υποβρύχια οχήματα, πρέπει να πλέουν στην επιφάνεια και να φέρουν σημαία (΄Αρθρο 20 της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Νόμο της Θαλάσσης).



ΔΙΕΛΕΥΣΗ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΤΕΝΩΝ

Ορισμός
Το Στενό ορίζεται σαν μια στενή υδάτινη διάβαση που συνδέει δύο μεγαλύτερα υδάτινα σώματα. Διεθνή Στενά είναι διαβάσεις που συνδέουν ένα μέρος Ανοιχτής Θάλασσας ή Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με άλλο μέρος Ανοιχτής Θάλασσας ή Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. 

Το Πρόβλημα
Το πρόβλημα διέλευσης Στενών δημιουργείται μόνο όταν τα Στενά είναι μικρού εύρους ώστε οι Αιγιαλίτιδες Ζώνες των παράκτιων κρατών να υπερκαλύπτονται. ΄Οπου υπάρχει διάδρομος Ανοιχτής Θάλασσας ή Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης διαμέσου του Στενού, η ελευθερία ναυσιπλοίας της Ανοιχτής Θάλασσας επιτρέπει ανεμπόδιστη ναυσιπλοία στο διάδρομο της Ανοιχτής Θάλασσας. Το πρόβλημα διάβασης του Στενού είναι, κατόπιν αυτού, πολύ συνδεδεμένο με το θέμα του πλάτους της Αιγιαλίτιδας Ζώνης. Πρόσθετα με τους γενικούς αυτούς κανόνες η ναυσιπλοία διαμέσου ορισμένων Στενών διέπεται και από όρους Συνθηκών.

Αγραφος Νόμος 
Παραδοσιακά έχει επικρατήσει η ιδέα της ελεύθερης ναυσιπλοίας διαμέσου Στενών που χρησιμοποιούνται για διεθνή ναυσιπλοία . Αυτό το δικαίωμα επιβεβαιώθηκε, σε σχέση με πολεμικά πλοία, από το Διεθνές Δικαστήριο στη περίπτωση των Στενών Κερκύρας.

Σύμβαση ΟΗΕ για το Νόμο της Θαλάσσης                    
Η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Νόμο της Θαλάσσης, προσδιόρισε δύο καθεστώτα ναυσιπλοίας για Διεθνή Στενά, και το κυριότερο είναι η διέλευση transit. Η διέλευση transit περιγράφεται στο άρθρο 38(2) σαν : « ....... η ελεύθερη ναυσιπλοία και υπέρπτηση μόνο για το σκοπό της συνεχούς εύκολης διέλευσης του στενού μεταξύ ενός μέρους της Ανοιχτής Θάλασσας ή Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και μιας άλλης.......».
Το άρθρο 44 προβλέπει ότι δεν μπορεί να απαγορευθεί η διέλευση transit. Το παράκτιο κράτος μπορεί παρά ταύτα να προαπαιτήσει να κάνει υποβρύχια έρευνα ή να καθορίσει γραμμές πλεύσεις που εγκρίνονται από τον αρμόδιο διεθνή οργανισμό, ή να επιβλέπει την εφαρμογή των διεθνών κανονισμών σε ότι αφορά την μόλυνση των υδάτων. Τα αεροπλάνα έχουν επίσης το δικαίωμα της transit διέλευσης, και υπόκεινται μόνο στους κανόνες του Διεθνούς Οργανισμού Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO).
Το άρθρο 39 ( c )  αναφέρεται σε διέλευση με φυσιολογικούς τρόπους (normal modes), και από πολλούς διεθνείς δικηγόρους αυτό ερμηνεύεται ότι εξουσιοδοτεί τα υποβρύχια να διέρχονται εν καταδύσει.
Σε Διεθνή Στενά που σχηματίζονται από νησί και την απέναντι ξηρά, όπου υπάρχει εναλλακτική οδός της ίδιας ευκολίας ή σε Στενά μεταξύ Ανοιχτών Θαλασσών και μιας Αιγιαλίτιδας Ζώνης, υπάρχει το δικαίωμα της «Μη Αποκλειόμενης Αβλαβούς Διέλευσης».
Το δικαίωμα της διέλευσης διαμέσου των Διεθνών Στενών προβλέπεται επίσης από τη  Σύμβαση του 1958 για την Αιγιαλίτιδα Ζώνη και την Παρακείμενη Ζώνη.

                                                                           

  

4η ΣΥΝΕΧΕΙΑ (Τι Πρέπει να Γνωρίζουμε )

Όπως αναφέρθηκε στις  4-3-2017 στην αρχική δημοσίευση (Τι Πρέπει να Γνωρίζουμε), ακολουθούν οι επόμενες συνέχειες. 
θα υπενθυμίζονται, με κάθε νέα δημοσιοποίηση, οι προηγούμενες.

1. Αρχική.  "Τι πρέπει να γνωρίζουμε".        4-3-2017
2.  1η  συνέχεια  ......................                       5-3-2017

3.  2η  συνέχεια........................                       6-3-2017
4.  3η  συνέχεια........................                       7-3-2017
5.  4η συνέχεια ..........................                     8-3-2015

ΣΥΝΘΗΚΗ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ
(Ευρωπαϊκή ΄Ένωση)                    
                   
Ημερομηνία Υπογραφής :
25 Μαρτίου 1957. ΄Αρχισε να ισχύει την 1 Ιανουαρίου 1958.

Συμβαλλόμενα Μέρη (αρχικά) :
Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία.

Σκοπός :
Η εγκαθίδρυση «κοινής αγοράς» με την προοδευτική οικονομική ενοποίηση των κρατών - μελών.

Κυριότερα ΄Αρθρα :    
΄Αρθρο 3 : «Προς το σκοπό της προαγωγής της αρμονικής ανάπτυξης των οικονομικών δραστηριοτήτων, οι δραστηριότητες της κοινότητας θα περιλαμβάνουν : (α) Την κατάργηση των τελωνείων μεταξύ των κρατών - μελών. (β)  Την κατάργηση των εμποδίων στην ελευθερία διακίνησης προσώπων - υπηρεσιών και κεφαλαίων. (γ)Την καθιέρωση κοινής αγροτικής πολιτικής. (δ) Την καθιέρωση κοινής πολιτικής στις μεταφορές. (ε) Την δημιουργία συστήματος για την προαγωγή του οικονομικού ανταγωνισμού στο χώρο της Κοινής Αγοράς. (στ) Την προσαρμογή των νόμων των κρατών - μελών, ώστε να εξυπηρετούν την λειτουργία της κοινής αγοράς».
΄
Αρθρο 9 (1) : «Η Κοινότητα θα βασίζεται σε μια τελωνειακή ένωση που θα καλύπτει όλο τον τομέα εμπορίου και θα απαγορεύει την επιβολή τελών στις εισαγωγές και εξαγωγές των κρατών - μελών».

΄Αρθρο 173 : «Το κοινό Δικαστήριο θα κρίνει τη νομιμότητα των πράξεων του Συμβουλίου και της Επιτροπής».

΄Αρθρο 189 : «Για να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους, το Συμβούλιο και η Επιτροπή θα εκδίδουν κανονισμούς και ντιρεκτίβες, θα παίρνουν αποφάσεις και θα κάνουν εισηγήσεις και γνωματεύσεις».

Παρατήρηση :
Σήμερα η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα μετονομάσθηκε σε Ευρωπαϊκή Ένωση , φιλοδοξεί να αποκτήσει εκτός από την οικονομική και πολιτική οντότητα, έχει 15 κράτη - μέλη και ευελπιστεί να συνενώσει όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ηπείρου.


 ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΛΟΝΔΙΝΟΥ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1914 ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ

ΣΥΝΘΗΚΗ ΛΟΝΔΙΝΟΥ, 30 ΜΑΙΟΥ 1913 
΄Αρθρο 5 : «Η Αυτού Μεγαλειότης ο Οθωμανός Αυτοκράτωρ και αι Αυτών Μεγαλειότητες αι σύμμαχες Δυνάμεις διακηρύττουν ότι εμπιστεύονται στη Γερμανία, Αυστροουγγαρία, Γαλλία Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία και Ρωσία την ευθύνη να αποφασίσουν για τη τύχη όλων των Οθωμανικών νησιών στο Αιγαίο, εκτός της νήσου Κρήτης και της χερσονήσου του ΄Αθω». (Επιβεβαιώθηκε με το άρθρο 15 της συνθήκης των Αθηνών, 14 Νοεμβρίου 1913).

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΛΟΝΔΙΝΟΥ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1914 
(Νότα προς κ. Στρέιτ, (Ελλάδα) 13 Φεβρ. 1914, Απόφαση κοινοποιηθείσα στην Τουρκία με τη Νότα της 14ης Φεβρ. 1914).
«Συνεπώς, οι έξι δυνάμεις αποφάσισαν να παραδώσουν στην Ελλάδα όλες τις νήσους στο Αιγαίο, τις οποίες στη πράξη κατέχει, εκτός της ΄Ιμβρου και της Τενέδου, όπως και το Καστελόριζο, που πρέπει να επιστραφεί στη Τουρκία. Οι Μ.Δυνάμεις αποφάσισαν επίσης, σχετικά με τα νησιά που δόθηκαν στην Ελλάδα, ότι η Ελληνική Κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει σε αυτές όπως και στη Τουρκία ικανοποιητική εγγύηση ότι τα νησιά αυτά ούτε θα οχυρωθούν, ούτε θα χρησιμοποιηθούν για κάποιο ναυτικό ή στρατιωτικό σκοπό».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑΣ, 14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1914 
«Με μεγάλη λύπη η Τουρκία σημειώνει ότι οι έξι Μεγάλες Δυνάμεις δεν εξέτασαν επαρκώς τις ζωτικές απαιτήσεις της Τουρκικής Αυτοκρατορίας και δεν τακτοποίησαν το θέμα σε τρόπο που να αποφεύγεται κάθε σοβαρή ένσταση. Η αυτοκρατορική κυβέρνηση, εν γνώσει των υποχρεώσεών της και δίνοντας πραγματική αξία στις ευχές της για ειρήνη, λαμβάνει υπ’ όψη την απόφαση των έξι Μ. Δυνάμεων σχετικά με την επιστροφή στην Αυτοκρατορία των νησιών ΄Ιμβρος, Τένεδος και Καστελόριζο, και θα προσπαθήσει να επιβεβαιώσει τα δίκαια και νόμιμα δικαιώματα - απαιτήσεις της».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΛΛΑΔΟΣ, 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1914 
« Η Ελλάδα διακηρύσσει ότι είναι έτοιμη να εφαρμόσει την απόφαση των Δυνάμεων, σύμφωνα με την οποία ικανοποιητική εγγύηση θα πρέπει να δοθεί σε αυτές και στην Τουρκία ότι τα νησιά αυτά ποτέ δεν θα οχυρωθούν, ούτε θα χρησιμοποιηθούν για Ναυτικούς ή Στρατιωτικούς σκοπούς. Η Ελλάδα είναι έτοιμη να δώσει στην Τουρκία την ανωτέρω εγγύηση, μόλις η Τουρκία θα δηλώσει ότι θα συμμορφωθεί με τη Νότα των Δυνάμεων».

Παρατήρηση :
Η Απόφαση του Λονδίνου επαναλαμβάνεται στη συνθήκη της Λοζάννης, με την οποία (Άρθρο 12 ) επιβεβαιώνεται η κυριαρχία της Ελλάδος στα νησιά Λήμνος, Σαμοθράκη, Μυτιλήνη, Χίος, Σάμος, Ικαρία.  Με το άρθρο 15 της ιδίας συνθήκης η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου πάνω στα Δωδεκάνησα και τη νήσο Καστελλόριζο.  Η τελευταία ακολουθεί τη τύχη της Δωδεκανήσου, και παραχωρείται στην Ελλάδα με το άρθρο 14 της συνθήκης ειρήνης των Παρισίων ( 10-2-1947 ).



ΣΥΝΘΗΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Hμερομηνία Υπογραφής:
10 Νοεμβρίου 1976 στο Στρασβούργο. ΄Αρχισε να ισχύει 4 Αυγ 1978.

Συμβαλλόμενα Μέρη :
Μέχρι το 1995, 35 χώρες.

Σκοπός :
Να καθορίσει διαδικασίες για την έκδοση προσώπων που κατηγορούνται για τρομοκρατικές ενέργειες.

Κυριότερα ΄Αρθρα :
΄Αρθρο 1 : «Για σκοπούς έκδοσης φυγάδων μεταξύ των συμβαλλόμενων κρατών, κανένα από τα επόμενα αδικήματα δεν θα θεωρείται πολιτικό : (α). Αεροπειρατεία. (β). Βιαιοπραγίες πάνω σε αεροσκάφη. (γ). Σοβαρές προσβολές και επιθέσεις εναντίον της ζωής, της φυσικής ακεραιότητας, ή της ελευθερίας προσώπων προστατευομένων διεθνώς, περιλαμβανομένων των διπλωματών. (δ). Επιθέσεις που περιλαμβάνουν απαγωγές, ομηρίες ή σοβαρές παράνομες κρατήσεις προσώπων. (ε). Επιθέσεις που περιλαμβάνουν βομβιστικές ενέργειες, χρήση χειροβομβίδας, πυραύλων, αυτόματων όπλων ή επιστολών - ταχυδρομικών βομβών, αν η χρήση αυτών βάζει σε κίνδυνο πρόσωπα».

΄Αρθρο 4 : «Για τους σκοπούς αυτής της Συνθήκης και στην έκταση στην οποία κάθε επίθεση που μνημονεύεται στο άρθρο 1 δεν περιλαμβάνεται στον πίνακα των επιθέσεων που δικαιολογούν έκδοση του επιτιθεμένου σύμφωνα με κάποια Σύμβαση ή Συνθήκη μεταξύ κρατών - μελών, θα θεωρείται ότι περιλαμβάνεται σε τέτοιο πίνακα με την παρούσα Συνθήκη».

΄Αρθρο 6 : «΄Ενα κράτος - συμβαλλόμενο μέρος στο έδαφος του οποίου ένα πρόσωπο έχει βρεθεί πρώτο να έχει εκτελέσει επίθεση που μνημονεύεται στο άρθρο 1, και το κράτος δέχεται αίτηση να  εκδόσει το πρόσωπο αυτό, αν δεν εκδίδει το πρόσωπο, υποβάλλει την περίπτωση χωρίς εξαίρεση και χωρίς καθυστέρηση στις αρμόδιες αρχές του προς εκδίκαση. Οι αρχές θα αποφασίσουν με τον ίδιο τρόπο όπως στη περίπτωση οποιασδήποτε σοβαρής επίθεσης, και σύμφωνα με τους νόμους που ισχύουν στο κράτος».

Παρατήρηση : 
Την 4 Δεκεμβρίου 1979, τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης προσυπέγραψαν την Συνθήκη αυτή.


 ΤΕΛΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ (ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΣΙΝΚΙ)

Ημερομηνία Υπογραφής :
1 Αυγούστου 1975 στο Ελσίνκι.

Συμβαλλόμενα Μέρη :
35 κράτη, περιλαμβανομένων όλων των Ευρωπαϊκών, εκτός Αλβανίας.

Σκοπός :
Η Συμφωνία για την ισχυροποίηση της σταθερότητας Ανατολής - Δύσης, καθιερώνοντας έγκαιρη προειδοποίηση για ασκήσεις και ανταλλαγές παρατηρητών.

Κυριότερα ΄Αρθρα :
΄Αρθρο 1 : «Για μεγάλες ασκήσεις με την συμμετοχή πάνω από 2.500 στρατιωτών, που γίνονται ανεξάρτητα ή με την συμμετοχή Ναυτικού και Αεροπορίας, πρέπει να δίνεται προειδοποίηση. Αυτή η προειδοποίηση θα δίνεται για μεγάλες ασκήσεις στην Ευρώπη, από οποιοδήποτε κράτος που ασκείται εντός των ορίων του, ή στην παρακείμενη θάλασσα και στον αέρα.  Η προειδοποίηση θα δίνεται 21 τουλάχιστον μέρες πριν την έναρξη της άσκησης, ή, για την περίπτωση άσκησης που αποφασίζεται σε λιγότερο χρόνο, το συντομότερο δυνατό. Οι πληροφορίες προειδοποίησης περιλαμβάνουν το γενικό σκοπό της άσκησης, τα κράτη που συμμετέχουν, την δύναμη των Μονάδων, τη περιοχή της άσκησης και τον χρονικό πίνακα διεξαγωγής. Τα συμμετέχοντα κράτη θα καλούν παρατηρητές για την άσκηση από άλλα κράτη, σε πνεύμα καλής θέλησης και αμοιβαιότητας».

Παρατήρηση :
Η τελική αυτή Πράξη - Συμφωνία, είναι περισσότερο μια πολιτική πράξη και ντοκουμέντο, παρά μια Συνθήκη. Γι’ αυτό δεν είναι μιά διεθνής νομική υποχρέωση, με την παραδοσιακή έννοια. Η πρόοδος στη Συνδιάσκεψη για τον αφοπλισμό στην Ευρώπη ενδυνάμωσε τα παραπάνω μέτρα.

Απάντηση σε Πρόταση

Μέσω του διαδικτύου μου έγινε πρόταση , για συνεργασία και συμμετοχή σε ομάδα που αναρτά δημοσιεύσεις στο Facebook και στην οποία να συγγράφω. Η απάντησή μου, στην πρόταση είναι η παρακάτω:

Φίλτατε ........

Δεν είμαι δημοσιογράφος, δεν είμαι συγγραφέας, είμαι ένας απλός πολίτης, που ξεκίνησε ένα blog τo 2010 ( ΑΠΟΨΕΙΣ)  και από τότε μέχρι σήμερα με το μεγαλύτερο μέρος των αναρτήσεων , καυτηριάζω και στηλιτεύω , αυτούς που μας έφεραν σε αυτό το οικονομικό χάλι και αδιέξοδο και χωρίς καμία προοπτική.

Το δημόσιο χρέος , μετά από το περιβόητο PSI και τις πρωτόγνωρες οικονομικές στερήσεις , που ετσιθελικά και εκβιαστικά μας επιβάλλουν οι τοκογλύφοι δανειστές και τις οποίες αποδέχθηκαν τόσο οι προηγούμενοι ,όσο και οι σημερινοί κυβερνώντες.... Το χρέος λοιπόν,  αντί να μειώνεται διογκούται. Μας σερβίρουν κάθε φορά, ξεγελώντας εαυτούς και αλλήλους,  ότι διαπραγματεύονται και προβάλλουν τα λεγόμενα ισοδύναμα...λες και αυτά δεν αποτελούν (συγκεκαλυμμένα) , την  αποδοχή των εκάστοτε μέτρων. Η κοροϊδία σε όλο της το μεγαλείο....

Ήδη έχω αναρτήσει στο blog  μου, περί τα 260 άρθρα , τα οποία δημοσιεύω στο Facebook, twitter, google + και στο blog Musicheaven . Το μεγαλύτερο μέρος αυτών  αναφέρονται στο δημόσιο χρέος και τα εκάστοτε τεκταινόμενα δανειστών  -  κυβερνώντων .

Έχω δημόσια δηλώσει το επαναλαμβάνω κάθε φορά και το αναδημοσιεύω όπως παρακάτω :

<<ΑΥΤΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ.....στις  ΑΠΟΨΕΙΣ>>

              Εκ προοιμίου δηλώνεται ότι οι ΑΠΟΨΕΙΣ ουδεμία σχέση έχουν και εξάρτηση από  κόμματα και γενικότερα από πολιτικές παρατάξεις και πολιτικούς ...

   Θα αναφέρονται , καταγράφονται και θα καταχωρούνται ΑΠΟΨΕΙΣ , εκτιμήσεις και συμπεράσματα για διάφορα θέματα της καθημερινότητας (κυρίως κοινωνικοπολιτικά ) , που λαμβάνουν χώρα  εντός της Ελλάδος και ενίοτε εκτός αυτής.

       Η αντικειμενικότητα θα είναι το κύριο και βασικό γνώρισμα των αναφερομένων στις  ΑΠΟΨΕΙΣ  και σε περίπτωση λανθασμένης εκτίμησης ή τοποθέτησης κάποιου θέματος , με ευθύτητα και ειλικρίνεια θα αποκαθίσταται το ορθόν , σε αμέσως επόμενη δημοσίευση .>>

Φίλτατε ,..... η πρόταση σου με χαροποιεί και μου προσάπτει ιδιαίτερη τιμή, αλλά λόγω ηλικίας και υγείας , προτιμώ να παραμείνω , όπως ξεκίνησα, δανειζόμενος τον τίτλο της ταινίας "Μοναχικός Καβαλάρης"... για να μπορώ να είμαι καταγγελτικός και να στηλιτεύω , κάθε μορφής θέματα, που άπτονται άμεσα ή έμμεσα της γενικής οικτρής οικονομικής κατάστασης των Ελλήνων πολιτών.

Φιλικά

Βαγγέλης Αλεξόπουλος