Όπως αναφέρθηκε στις 4-3-2017 στην αρχική δημοσίευση (Τι Πρέπει να Γνωρίζουμε), ακολουθούν οι επόμενες συνέχειες.
θα υπενθυμίζονται, με κάθε νέα δημοσιοποίηση, οι προηγούμενες.
1. Αρχική. "Τι πρέπει να γνωρίζουμε". 4-3-2017
2. 1η συνέχεια ...................... 5-3-2017
ΣΥΝΘΗΚΗ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ
(Ευρωπαϊκή ΄Ένωση)
Ημερομηνία Υπογραφής :
25 Μαρτίου 1957. ΄Αρχισε να ισχύει την 1 Ιανουαρίου 1958.
Συμβαλλόμενα Μέρη (αρχικά) :
Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία.
Σκοπός :
Η εγκαθίδρυση «κοινής αγοράς» με την προοδευτική οικονομική ενοποίηση των κρατών - μελών.
Κυριότερα ΄Αρθρα :
΄Αρθρο 3 : «Προς το σκοπό της προαγωγής της αρμονικής ανάπτυξης των οικονομικών δραστηριοτήτων, οι δραστηριότητες της κοινότητας θα περιλαμβάνουν : (α) Την κατάργηση των τελωνείων μεταξύ των κρατών - μελών. (β) Την κατάργηση των εμποδίων στην ελευθερία διακίνησης προσώπων - υπηρεσιών και κεφαλαίων. (γ)Την καθιέρωση κοινής αγροτικής πολιτικής. (δ) Την καθιέρωση κοινής πολιτικής στις μεταφορές. (ε) Την δημιουργία συστήματος για την προαγωγή του οικονομικού ανταγωνισμού στο χώρο της Κοινής Αγοράς. (στ) Την προσαρμογή των νόμων των κρατών - μελών, ώστε να εξυπηρετούν την λειτουργία της κοινής αγοράς».
΄
Αρθρο 9 (1) : «Η Κοινότητα θα βασίζεται σε μια τελωνειακή ένωση που θα καλύπτει όλο τον τομέα εμπορίου και θα απαγορεύει την επιβολή τελών στις εισαγωγές και εξαγωγές των κρατών - μελών».
΄Αρθρο 173 : «Το κοινό Δικαστήριο θα κρίνει τη νομιμότητα των πράξεων του Συμβουλίου και της Επιτροπής».
΄Αρθρο 189 : «Για να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους, το Συμβούλιο και η Επιτροπή θα εκδίδουν κανονισμούς και ντιρεκτίβες, θα παίρνουν αποφάσεις και θα κάνουν εισηγήσεις και γνωματεύσεις».
Παρατήρηση :
Σήμερα η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα μετονομάσθηκε σε Ευρωπαϊκή Ένωση , φιλοδοξεί να αποκτήσει εκτός από την οικονομική και πολιτική οντότητα, έχει 15 κράτη - μέλη και ευελπιστεί να συνενώσει όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ηπείρου.
ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΛΟΝΔΙΝΟΥ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1914 ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ
ΣΥΝΘΗΚΗ ΛΟΝΔΙΝΟΥ, 30 ΜΑΙΟΥ 1913
΄Αρθρο 5 : «Η Αυτού Μεγαλειότης ο Οθωμανός Αυτοκράτωρ και αι Αυτών Μεγαλειότητες αι σύμμαχες Δυνάμεις διακηρύττουν ότι εμπιστεύονται στη Γερμανία, Αυστροουγγαρία, Γαλλία Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία και Ρωσία την ευθύνη να αποφασίσουν για τη τύχη όλων των Οθωμανικών νησιών στο Αιγαίο, εκτός της νήσου Κρήτης και της χερσονήσου του ΄Αθω». (Επιβεβαιώθηκε με το άρθρο 15 της συνθήκης των Αθηνών, 14 Νοεμβρίου 1913).
ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΛΟΝΔΙΝΟΥ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1914
(Νότα προς κ. Στρέιτ, (Ελλάδα) 13 Φεβρ. 1914, Απόφαση κοινοποιηθείσα στην Τουρκία με τη Νότα της 14ης Φεβρ. 1914).
«Συνεπώς, οι έξι δυνάμεις αποφάσισαν να παραδώσουν στην Ελλάδα όλες τις νήσους στο Αιγαίο, τις οποίες στη πράξη κατέχει, εκτός της ΄Ιμβρου και της Τενέδου, όπως και το Καστελόριζο, που πρέπει να επιστραφεί στη Τουρκία. Οι Μ.Δυνάμεις αποφάσισαν επίσης, σχετικά με τα νησιά που δόθηκαν στην Ελλάδα, ότι η Ελληνική Κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει σε αυτές όπως και στη Τουρκία ικανοποιητική εγγύηση ότι τα νησιά αυτά ούτε θα οχυρωθούν, ούτε θα χρησιμοποιηθούν για κάποιο ναυτικό ή στρατιωτικό σκοπό».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑΣ, 14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1914
«Με μεγάλη λύπη η Τουρκία σημειώνει ότι οι έξι Μεγάλες Δυνάμεις δεν εξέτασαν επαρκώς τις ζωτικές απαιτήσεις της Τουρκικής Αυτοκρατορίας και δεν τακτοποίησαν το θέμα σε τρόπο που να αποφεύγεται κάθε σοβαρή ένσταση. Η αυτοκρατορική κυβέρνηση, εν γνώσει των υποχρεώσεών της και δίνοντας πραγματική αξία στις ευχές της για ειρήνη, λαμβάνει υπ’ όψη την απόφαση των έξι Μ. Δυνάμεων σχετικά με την επιστροφή στην Αυτοκρατορία των νησιών ΄Ιμβρος, Τένεδος και Καστελόριζο, και θα προσπαθήσει να επιβεβαιώσει τα δίκαια και νόμιμα δικαιώματα - απαιτήσεις της».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΛΛΑΔΟΣ, 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1914
« Η Ελλάδα διακηρύσσει ότι είναι έτοιμη να εφαρμόσει την απόφαση των Δυνάμεων, σύμφωνα με την οποία ικανοποιητική εγγύηση θα πρέπει να δοθεί σε αυτές και στην Τουρκία ότι τα νησιά αυτά ποτέ δεν θα οχυρωθούν, ούτε θα χρησιμοποιηθούν για Ναυτικούς ή Στρατιωτικούς σκοπούς. Η Ελλάδα είναι έτοιμη να δώσει στην Τουρκία την ανωτέρω εγγύηση, μόλις η Τουρκία θα δηλώσει ότι θα συμμορφωθεί με τη Νότα των Δυνάμεων».
Παρατήρηση :
Η Απόφαση του Λονδίνου επαναλαμβάνεται στη συνθήκη της Λοζάννης, με την οποία (Άρθρο 12 ) επιβεβαιώνεται η κυριαρχία της Ελλάδος στα νησιά Λήμνος, Σαμοθράκη, Μυτιλήνη, Χίος, Σάμος, Ικαρία. Με το άρθρο 15 της ιδίας συνθήκης η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου πάνω στα Δωδεκάνησα και τη νήσο Καστελλόριζο. Η τελευταία ακολουθεί τη τύχη της Δωδεκανήσου, και παραχωρείται στην Ελλάδα με το άρθρο 14 της συνθήκης ειρήνης των Παρισίων ( 10-2-1947 ).
ΣΥΝΘΗΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Hμερομηνία Υπογραφής:
10 Νοεμβρίου 1976 στο Στρασβούργο. ΄Αρχισε να ισχύει 4 Αυγ 1978.
Συμβαλλόμενα Μέρη :
Μέχρι το 1995, 35 χώρες.
Σκοπός :
Να καθορίσει διαδικασίες για την έκδοση προσώπων που κατηγορούνται για τρομοκρατικές ενέργειες.
Κυριότερα ΄Αρθρα :
΄Αρθρο 1 : «Για σκοπούς έκδοσης φυγάδων μεταξύ των συμβαλλόμενων κρατών, κανένα από τα επόμενα αδικήματα δεν θα θεωρείται πολιτικό : (α). Αεροπειρατεία. (β). Βιαιοπραγίες πάνω σε αεροσκάφη. (γ). Σοβαρές προσβολές και επιθέσεις εναντίον της ζωής, της φυσικής ακεραιότητας, ή της ελευθερίας προσώπων προστατευομένων διεθνώς, περιλαμβανομένων των διπλωματών. (δ). Επιθέσεις που περιλαμβάνουν απαγωγές, ομηρίες ή σοβαρές παράνομες κρατήσεις προσώπων. (ε). Επιθέσεις που περιλαμβάνουν βομβιστικές ενέργειες, χρήση χειροβομβίδας, πυραύλων, αυτόματων όπλων ή επιστολών - ταχυδρομικών βομβών, αν η χρήση αυτών βάζει σε κίνδυνο πρόσωπα».
΄Αρθρο 4 : «Για τους σκοπούς αυτής της Συνθήκης και στην έκταση στην οποία κάθε επίθεση που μνημονεύεται στο άρθρο 1 δεν περιλαμβάνεται στον πίνακα των επιθέσεων που δικαιολογούν έκδοση του επιτιθεμένου σύμφωνα με κάποια Σύμβαση ή Συνθήκη μεταξύ κρατών - μελών, θα θεωρείται ότι περιλαμβάνεται σε τέτοιο πίνακα με την παρούσα Συνθήκη».
΄Αρθρο 6 : «΄Ενα κράτος - συμβαλλόμενο μέρος στο έδαφος του οποίου ένα πρόσωπο έχει βρεθεί πρώτο να έχει εκτελέσει επίθεση που μνημονεύεται στο άρθρο 1, και το κράτος δέχεται αίτηση να εκδόσει το πρόσωπο αυτό, αν δεν εκδίδει το πρόσωπο, υποβάλλει την περίπτωση χωρίς εξαίρεση και χωρίς καθυστέρηση στις αρμόδιες αρχές του προς εκδίκαση. Οι αρχές θα αποφασίσουν με τον ίδιο τρόπο όπως στη περίπτωση οποιασδήποτε σοβαρής επίθεσης, και σύμφωνα με τους νόμους που ισχύουν στο κράτος».
Παρατήρηση :
Την 4 Δεκεμβρίου 1979, τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης προσυπέγραψαν την Συνθήκη αυτή.
ΤΕΛΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ (ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΣΙΝΚΙ)
Ημερομηνία Υπογραφής :
1 Αυγούστου 1975 στο Ελσίνκι.
Συμβαλλόμενα Μέρη :
35 κράτη, περιλαμβανομένων όλων των Ευρωπαϊκών, εκτός Αλβανίας.
Σκοπός :
Η Συμφωνία για την ισχυροποίηση της σταθερότητας Ανατολής - Δύσης, καθιερώνοντας έγκαιρη προειδοποίηση για ασκήσεις και ανταλλαγές παρατηρητών.
Κυριότερα ΄Αρθρα :
΄Αρθρο 1 : «Για μεγάλες ασκήσεις με την συμμετοχή πάνω από 2.500 στρατιωτών, που γίνονται ανεξάρτητα ή με την συμμετοχή Ναυτικού και Αεροπορίας, πρέπει να δίνεται προειδοποίηση. Αυτή η προειδοποίηση θα δίνεται για μεγάλες ασκήσεις στην Ευρώπη, από οποιοδήποτε κράτος που ασκείται εντός των ορίων του, ή στην παρακείμενη θάλασσα και στον αέρα. Η προειδοποίηση θα δίνεται 21 τουλάχιστον μέρες πριν την έναρξη της άσκησης, ή, για την περίπτωση άσκησης που αποφασίζεται σε λιγότερο χρόνο, το συντομότερο δυνατό. Οι πληροφορίες προειδοποίησης περιλαμβάνουν το γενικό σκοπό της άσκησης, τα κράτη που συμμετέχουν, την δύναμη των Μονάδων, τη περιοχή της άσκησης και τον χρονικό πίνακα διεξαγωγής. Τα συμμετέχοντα κράτη θα καλούν παρατηρητές για την άσκηση από άλλα κράτη, σε πνεύμα καλής θέλησης και αμοιβαιότητας».
Παρατήρηση :
Η τελική αυτή Πράξη - Συμφωνία, είναι περισσότερο μια πολιτική πράξη και ντοκουμέντο, παρά μια Συνθήκη. Γι’ αυτό δεν είναι μιά διεθνής νομική υποχρέωση, με την παραδοσιακή έννοια. Η πρόοδος στη Συνδιάσκεψη για τον αφοπλισμό στην Ευρώπη ενδυνάμωσε τα παραπάνω μέτρα.
θα υπενθυμίζονται, με κάθε νέα δημοσιοποίηση, οι προηγούμενες.
1. Αρχική. "Τι πρέπει να γνωρίζουμε". 4-3-2017
2. 1η συνέχεια ...................... 5-3-2017
3. 2η συνέχεια........................ 6-3-2017
4. 3η συνέχεια........................ 7-3-2017
5. 4η συνέχεια .......................... 8-3-2015
4. 3η συνέχεια........................ 7-3-2017
5. 4η συνέχεια .......................... 8-3-2015
ΣΥΝΘΗΚΗ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ
(Ευρωπαϊκή ΄Ένωση)
Ημερομηνία Υπογραφής :
25 Μαρτίου 1957. ΄Αρχισε να ισχύει την 1 Ιανουαρίου 1958.
Συμβαλλόμενα Μέρη (αρχικά) :
Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία.
Σκοπός :
Η εγκαθίδρυση «κοινής αγοράς» με την προοδευτική οικονομική ενοποίηση των κρατών - μελών.
Κυριότερα ΄Αρθρα :
΄Αρθρο 3 : «Προς το σκοπό της προαγωγής της αρμονικής ανάπτυξης των οικονομικών δραστηριοτήτων, οι δραστηριότητες της κοινότητας θα περιλαμβάνουν : (α) Την κατάργηση των τελωνείων μεταξύ των κρατών - μελών. (β) Την κατάργηση των εμποδίων στην ελευθερία διακίνησης προσώπων - υπηρεσιών και κεφαλαίων. (γ)Την καθιέρωση κοινής αγροτικής πολιτικής. (δ) Την καθιέρωση κοινής πολιτικής στις μεταφορές. (ε) Την δημιουργία συστήματος για την προαγωγή του οικονομικού ανταγωνισμού στο χώρο της Κοινής Αγοράς. (στ) Την προσαρμογή των νόμων των κρατών - μελών, ώστε να εξυπηρετούν την λειτουργία της κοινής αγοράς».
΄
Αρθρο 9 (1) : «Η Κοινότητα θα βασίζεται σε μια τελωνειακή ένωση που θα καλύπτει όλο τον τομέα εμπορίου και θα απαγορεύει την επιβολή τελών στις εισαγωγές και εξαγωγές των κρατών - μελών».
΄Αρθρο 173 : «Το κοινό Δικαστήριο θα κρίνει τη νομιμότητα των πράξεων του Συμβουλίου και της Επιτροπής».
΄Αρθρο 189 : «Για να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους, το Συμβούλιο και η Επιτροπή θα εκδίδουν κανονισμούς και ντιρεκτίβες, θα παίρνουν αποφάσεις και θα κάνουν εισηγήσεις και γνωματεύσεις».
Παρατήρηση :
Σήμερα η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα μετονομάσθηκε σε Ευρωπαϊκή Ένωση , φιλοδοξεί να αποκτήσει εκτός από την οικονομική και πολιτική οντότητα, έχει 15 κράτη - μέλη και ευελπιστεί να συνενώσει όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ηπείρου.
ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΛΟΝΔΙΝΟΥ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1914 ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ
ΣΥΝΘΗΚΗ ΛΟΝΔΙΝΟΥ, 30 ΜΑΙΟΥ 1913
΄Αρθρο 5 : «Η Αυτού Μεγαλειότης ο Οθωμανός Αυτοκράτωρ και αι Αυτών Μεγαλειότητες αι σύμμαχες Δυνάμεις διακηρύττουν ότι εμπιστεύονται στη Γερμανία, Αυστροουγγαρία, Γαλλία Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία και Ρωσία την ευθύνη να αποφασίσουν για τη τύχη όλων των Οθωμανικών νησιών στο Αιγαίο, εκτός της νήσου Κρήτης και της χερσονήσου του ΄Αθω». (Επιβεβαιώθηκε με το άρθρο 15 της συνθήκης των Αθηνών, 14 Νοεμβρίου 1913).
ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΛΟΝΔΙΝΟΥ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1914
(Νότα προς κ. Στρέιτ, (Ελλάδα) 13 Φεβρ. 1914, Απόφαση κοινοποιηθείσα στην Τουρκία με τη Νότα της 14ης Φεβρ. 1914).
«Συνεπώς, οι έξι δυνάμεις αποφάσισαν να παραδώσουν στην Ελλάδα όλες τις νήσους στο Αιγαίο, τις οποίες στη πράξη κατέχει, εκτός της ΄Ιμβρου και της Τενέδου, όπως και το Καστελόριζο, που πρέπει να επιστραφεί στη Τουρκία. Οι Μ.Δυνάμεις αποφάσισαν επίσης, σχετικά με τα νησιά που δόθηκαν στην Ελλάδα, ότι η Ελληνική Κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει σε αυτές όπως και στη Τουρκία ικανοποιητική εγγύηση ότι τα νησιά αυτά ούτε θα οχυρωθούν, ούτε θα χρησιμοποιηθούν για κάποιο ναυτικό ή στρατιωτικό σκοπό».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑΣ, 14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1914
«Με μεγάλη λύπη η Τουρκία σημειώνει ότι οι έξι Μεγάλες Δυνάμεις δεν εξέτασαν επαρκώς τις ζωτικές απαιτήσεις της Τουρκικής Αυτοκρατορίας και δεν τακτοποίησαν το θέμα σε τρόπο που να αποφεύγεται κάθε σοβαρή ένσταση. Η αυτοκρατορική κυβέρνηση, εν γνώσει των υποχρεώσεών της και δίνοντας πραγματική αξία στις ευχές της για ειρήνη, λαμβάνει υπ’ όψη την απόφαση των έξι Μ. Δυνάμεων σχετικά με την επιστροφή στην Αυτοκρατορία των νησιών ΄Ιμβρος, Τένεδος και Καστελόριζο, και θα προσπαθήσει να επιβεβαιώσει τα δίκαια και νόμιμα δικαιώματα - απαιτήσεις της».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΛΛΑΔΟΣ, 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1914
« Η Ελλάδα διακηρύσσει ότι είναι έτοιμη να εφαρμόσει την απόφαση των Δυνάμεων, σύμφωνα με την οποία ικανοποιητική εγγύηση θα πρέπει να δοθεί σε αυτές και στην Τουρκία ότι τα νησιά αυτά ποτέ δεν θα οχυρωθούν, ούτε θα χρησιμοποιηθούν για Ναυτικούς ή Στρατιωτικούς σκοπούς. Η Ελλάδα είναι έτοιμη να δώσει στην Τουρκία την ανωτέρω εγγύηση, μόλις η Τουρκία θα δηλώσει ότι θα συμμορφωθεί με τη Νότα των Δυνάμεων».
Παρατήρηση :
Η Απόφαση του Λονδίνου επαναλαμβάνεται στη συνθήκη της Λοζάννης, με την οποία (Άρθρο 12 ) επιβεβαιώνεται η κυριαρχία της Ελλάδος στα νησιά Λήμνος, Σαμοθράκη, Μυτιλήνη, Χίος, Σάμος, Ικαρία. Με το άρθρο 15 της ιδίας συνθήκης η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου πάνω στα Δωδεκάνησα και τη νήσο Καστελλόριζο. Η τελευταία ακολουθεί τη τύχη της Δωδεκανήσου, και παραχωρείται στην Ελλάδα με το άρθρο 14 της συνθήκης ειρήνης των Παρισίων ( 10-2-1947 ).
ΣΥΝΘΗΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Hμερομηνία Υπογραφής:
10 Νοεμβρίου 1976 στο Στρασβούργο. ΄Αρχισε να ισχύει 4 Αυγ 1978.
Συμβαλλόμενα Μέρη :
Μέχρι το 1995, 35 χώρες.
Σκοπός :
Να καθορίσει διαδικασίες για την έκδοση προσώπων που κατηγορούνται για τρομοκρατικές ενέργειες.
Κυριότερα ΄Αρθρα :
΄Αρθρο 1 : «Για σκοπούς έκδοσης φυγάδων μεταξύ των συμβαλλόμενων κρατών, κανένα από τα επόμενα αδικήματα δεν θα θεωρείται πολιτικό : (α). Αεροπειρατεία. (β). Βιαιοπραγίες πάνω σε αεροσκάφη. (γ). Σοβαρές προσβολές και επιθέσεις εναντίον της ζωής, της φυσικής ακεραιότητας, ή της ελευθερίας προσώπων προστατευομένων διεθνώς, περιλαμβανομένων των διπλωματών. (δ). Επιθέσεις που περιλαμβάνουν απαγωγές, ομηρίες ή σοβαρές παράνομες κρατήσεις προσώπων. (ε). Επιθέσεις που περιλαμβάνουν βομβιστικές ενέργειες, χρήση χειροβομβίδας, πυραύλων, αυτόματων όπλων ή επιστολών - ταχυδρομικών βομβών, αν η χρήση αυτών βάζει σε κίνδυνο πρόσωπα».
΄Αρθρο 4 : «Για τους σκοπούς αυτής της Συνθήκης και στην έκταση στην οποία κάθε επίθεση που μνημονεύεται στο άρθρο 1 δεν περιλαμβάνεται στον πίνακα των επιθέσεων που δικαιολογούν έκδοση του επιτιθεμένου σύμφωνα με κάποια Σύμβαση ή Συνθήκη μεταξύ κρατών - μελών, θα θεωρείται ότι περιλαμβάνεται σε τέτοιο πίνακα με την παρούσα Συνθήκη».
΄Αρθρο 6 : «΄Ενα κράτος - συμβαλλόμενο μέρος στο έδαφος του οποίου ένα πρόσωπο έχει βρεθεί πρώτο να έχει εκτελέσει επίθεση που μνημονεύεται στο άρθρο 1, και το κράτος δέχεται αίτηση να εκδόσει το πρόσωπο αυτό, αν δεν εκδίδει το πρόσωπο, υποβάλλει την περίπτωση χωρίς εξαίρεση και χωρίς καθυστέρηση στις αρμόδιες αρχές του προς εκδίκαση. Οι αρχές θα αποφασίσουν με τον ίδιο τρόπο όπως στη περίπτωση οποιασδήποτε σοβαρής επίθεσης, και σύμφωνα με τους νόμους που ισχύουν στο κράτος».
Παρατήρηση :
Την 4 Δεκεμβρίου 1979, τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης προσυπέγραψαν την Συνθήκη αυτή.
ΤΕΛΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ (ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΣΙΝΚΙ)
Ημερομηνία Υπογραφής :
1 Αυγούστου 1975 στο Ελσίνκι.
Συμβαλλόμενα Μέρη :
35 κράτη, περιλαμβανομένων όλων των Ευρωπαϊκών, εκτός Αλβανίας.
Σκοπός :
Η Συμφωνία για την ισχυροποίηση της σταθερότητας Ανατολής - Δύσης, καθιερώνοντας έγκαιρη προειδοποίηση για ασκήσεις και ανταλλαγές παρατηρητών.
Κυριότερα ΄Αρθρα :
΄Αρθρο 1 : «Για μεγάλες ασκήσεις με την συμμετοχή πάνω από 2.500 στρατιωτών, που γίνονται ανεξάρτητα ή με την συμμετοχή Ναυτικού και Αεροπορίας, πρέπει να δίνεται προειδοποίηση. Αυτή η προειδοποίηση θα δίνεται για μεγάλες ασκήσεις στην Ευρώπη, από οποιοδήποτε κράτος που ασκείται εντός των ορίων του, ή στην παρακείμενη θάλασσα και στον αέρα. Η προειδοποίηση θα δίνεται 21 τουλάχιστον μέρες πριν την έναρξη της άσκησης, ή, για την περίπτωση άσκησης που αποφασίζεται σε λιγότερο χρόνο, το συντομότερο δυνατό. Οι πληροφορίες προειδοποίησης περιλαμβάνουν το γενικό σκοπό της άσκησης, τα κράτη που συμμετέχουν, την δύναμη των Μονάδων, τη περιοχή της άσκησης και τον χρονικό πίνακα διεξαγωγής. Τα συμμετέχοντα κράτη θα καλούν παρατηρητές για την άσκηση από άλλα κράτη, σε πνεύμα καλής θέλησης και αμοιβαιότητας».
Παρατήρηση :
Η τελική αυτή Πράξη - Συμφωνία, είναι περισσότερο μια πολιτική πράξη και ντοκουμέντο, παρά μια Συνθήκη. Γι’ αυτό δεν είναι μιά διεθνής νομική υποχρέωση, με την παραδοσιακή έννοια. Η πρόοδος στη Συνδιάσκεψη για τον αφοπλισμό στην Ευρώπη ενδυνάμωσε τα παραπάνω μέτρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου